Oldenzaalse Christel zet zich al 25 jaar in voor kinderen in Roemenië: ‘Waar maken we ons hier druk om?’

Voor voorzitter Ninian Gerritzen is de vraag helemaal een inkoppertje. „Ik heb er mijn vrouw aan overgehouden”, meldt hij met een brede grijns. In 1994 liep hij voor zijn opleiding tot verpleegkundige stage op de aids-afdeling van een ziekenhuis in Boekarest. Een ervaring die maakte dat hij later terugkeerde naar het land om er als vrijwilliger te helpen in de overvolle kindertehuizen. „Dit is zoals het moet: ter plekke hulp geven en samen kijken hoe het moet.” In Roemenië leerde de Nijmegenaar zijn latere vrouw kennen, die er actief was als vrijwilliger. „Mijn vrouw kent de Roemeense cultuur en ik word thuis volledig gesteund in mijn werk voor Bunã Ziua.”