Je zou het een iconisch huis kunnen noemen, deze wonderlijke houtconstructie van architectenbureau Onix uit Groningen. Een huis met de kracht van een beeld. Gemaakt van hout, en van hout alleen, afgezien dan van de betonvloer op maaiveldniveau die ooit in 2012 de basis vormde voor de bouw van deze blokkendoos.

‘De Sauna’ zeggen ze in de buurt. Een begrijpelijke kwalificatie in het licht van wat er aan rietgedekte landhuizen en jarendertigvilla’s allemaal in de omgeving staat. Dit huis valt op en lijkt in niets op wat de doorsnee Nederlander van een huis verwacht. Modern wonen doen we niet in kale abstracties als dit, maar in huizen die het liefst zo veel mogelijk lijken op wat er elders al jarenlang in de Vinex-wijken en Twentse dreven staat.

Dit huis met het aanpalende schuurtje, zonder duidelijke voor- of achterkant, is anders. Anders in het exterieur - met zijn verticale houten planken, gesloten muurvlakken en ongebruikelijke raamindeling - maar ook en vooral anders door het revolutionaire interieur. De opvattingen van de legendarische Oostenrijkse architect Adolf Loos vormden het uitgangspunt voor een binnenruimte waarin het begrip verdieping niet meer bestaat en alle ruimtes in een doorgaande beweging met elkaar verbonden zijn.

Strikt genomen is dit huis niet meer dan een aangeklede, spiraalvormige trap. Die begint direct om de hoek bij de voordeur en leidt je via brede houten treden geleidelijk langs alle woonruimtes naar boven. Deuren en wanden zijn er nauwelijks, wel grote ramen in de keuken en woonkamer die een groots uitzicht bieden op de omgeving. Elke verdere stijging levert een ander beeld op, elke nieuwe ruimte vloeit voort uit de vorige, totdat de spiraal helemaal bovenin eindigt met een dakterras, letterlijk de bekroning van het huis.

Ook van binnen is alles van hout en whitewash beschilderd multiplex.De totale IKEA-woning, ogenschijnliijk als een simpel meubelstuk in elkaar gezet. De witte wand is hier taboe. Waar je ook loopt, overal zie je dezelfde materialen. Hout en glas, met vensters die naar boven toe steeds kleiner worden in een ingenieuze stapeling van zeker tien vloerniveaus waarop telkens weer iets anders gebeurt.

Het had een folly kunnen zijn, deze trapwoning. Of een kunstwerk van Pjotr Muller, specialist in houten bouwsels. Dat er gewoon in wordt gewoond, getuigt van lef. Wie een vernieuwend huis als dit durft te bouwen en te bewonen, verdient een groot compliment.