-
PREMIUM
Column Er was een Tukker om van te houden op televisie
Als ik een Tukker op het journaal hoor, schieten mijn roots altijd recht overeind van opwinding. Ik bel nog net niet mijn moeder: ‘Ma, er is een Tukker op TV.’ -
PREMIUM
Column De leraar met dertig kinderen in de klas
Er is een kind dat luid begint te praten, terwijl je iets uitlegt. Er is een kind dat z’n boterhammen niet wil eten. Er is een kind dat slecht geslapen heeft vannacht. Dat zei de moeder nog. Er is een kind dat gepest wordt. Er is een kind van het speelrek gevallen. -
PREMIUM
COLUMN Aan Zwarte Piet kleeft niet enkel onschuld
Zoals vaker draagt politiek Hengelo geen oplossing aan voor een probleem. Het Marktplein ligt er levenloos bij, alsof het planten van appelbomen nog ingewikkelder is dan het afvalbeleid. En als toppunt van bestuurlijke zinloosheid wil LokaalHengelo een referendum over de kleur van Piet. -
PREMIUM
Een sprookje in de AH te Borne
‘Kwetsbaarheden en verdriet en lastigheden met elkaar durven delen nodigt uit tot vriendschap en de liefde. We zijn ‘tekortige’ wezens. Als we te veel inzetten op de illusie van ‘de ikkigheid’ verliezen we de verbinding. -
PREMIUM
COLUMN Reikt de sympathie van de burger voor de boer tot in de portemonnee?
Toen ik heertje Baudet de boeren zag toespreken, kreeg ik een enorme behoefte aan een Oostenrijkse Bett und Frühstuck in Ruinerwold. Drie meter onder de grond met een kist vol Kaiserbrötchen en een koekoeksklok. Wachten op het Einde der Tijden hoeft niet. Het einde is allang begonnen. Dat voel ik zonder klompen zelfs op blote voeten aan.
-
PREMIUM
Column Groene kringetjes op de koffie
‘Goedemiddag’, zei ik tegen de vrouw van de kiosk op perron Almelo. ‘Zou ik misschien mijn drinkbeker even af mogen wassen? Ik haalde ’m zojuist thuis uit de keukenkast en zie nu pas dat er nog oude koffie in zit.’ Het was met stip de vreemdste vraag die ik sinds lange tijd gesteld had. -
PREMIUM
Column Tot we stikken
Soms zou ik willen dat stikstof stonk. Naar oud zweet. Dat we het gevoel hadden dat we de ganse dag met onze neus in de oksels van een nerveuze natuurkundeleraar zaten. Of dat we continue de geur inhaleerden die wasemt uit de synthetische sokken van een vrijgezelle vrachtwagenchauffeur die al drie dagen ongewassen onderweg is. -
PREMIUM
COLUMN Met zijn allen d’ran tegen de stikstof
Boer zoekt begrip. Ze voelen zich uitgestoten door de politiek. Speelbal van de steeds veranderende regels. Daarom gaan ze aanstaande dinsdag massaal met tractoren naar Den Haag. Neem de trein, dacht ik nog. Dat scheelt een boel stikstof, CO2 en andere ellende.
-
PREMIUM
Column Er is wél een crisis, een behoorlijke zelfs
Op deze dagen na Prinsjesdag blijf ik vertwijfeld achter. Schouderophalend bijna. Mijn koopkracht interesseert me al jaren niet meer. Ik behoor waarschijnlijk tot de middenklasse. Iets wat ik nooit gewild heb. Het klinkt zo slaperig. -
PREMIUM
Column Elektrisch vliegen
Elektrisch vliegen dus. Sommigen dingen moet je niet willen proberen. Londen schijn je nog te kunnen halen met zo’n accu. Oslo lukt ook. Dat vind ik voorlopig weinig hoopgevend. Als ik in een vliegtuig stap, moet ie ongekende mogelijkheden hebben met louter glimlachende stewardessen. Anders stap ik niet in. -
PREMIUM
Column Haal die blonde clown Boris Johnson van de Brexit-deal
Tijdens het lezen van deze krant duurde het even voordat de ware betekenis van de volgende zin tot mij doordrong. Het Lagerhuis zegt ‘ja’ tegen een wet die een no deal-brexit moet voorkomen. -
PREMIUM
Column Kwaad met kwaad bestrijden geeft enkel verliezers
Het gebeurde niet in een speeltuin in Assen, maar destijds op een camping in Roemenië. Ik at een broodje in het gras met mijn vriendin, en zag ineens een paar meter verderop een potloodventer staan. Pontificaal met paal. ‘Moet je daar zien!’ zei ik. -
PREMIUM
Column De mens lijdt het meest aan de puinhoop die hij vreest
‘Nee!’ Is geen Twents woord. Ik maak er dankbaar gebruik van. ‘Pa, zou je de konijnen willen doen morgen? Ik ben op Texel.’ En daar gaat pa, op z’n fiets met een wortel in z’n broekzak. Die heeft ma hem meegegeven. Meestal pakt ie nog de grasmaaier, bindt een omgevallen zonnebloem op, veegt de zandbak aan. Ik heb een keurig tuintje, met dank aan de konijnen.
-
PREMIUM
Column We leven nog, mama
‘Fikkie, fikkie machen?” vroeg de man, waarbij ik zojuist in de auto gestapt was voor een lift. Ik begreep direct dat hij geen behoefte had aan Wiener worstjes braden boven een kampvuur. „Ich will raus”, zei ik met een paniek die groter was dan ik liet zien. -
PREMIUM
COLUMN ‘Het is niet de vertraging op het spoor die stoort, maar de communicatie erover’
Aan vertraging bij de spoorwegen heb ik geen hekel. Het wachten bracht me onlangs in contact met een student biologie. Deze jongeman van nauwelijks 19 liet me foto’s van zijn kamerplanten zien. ‘Kijk, dit is mijn sanseveria.’ Hij zat in een kamerplanten-groepsapp met andere jongens. Het moet destijds gebeurd zijn dat ik mijn hoop op een tedere wereld terugvond. Dit terzijde. -
PREMIUM
Column Airforce Festival gaat door: aan stilte valt geen geld te verdienen
Je hoeft geen ecoloog te zijn om te kunnen inschatten dat een hardcoremuziekfestival inclusief camping, spectaculaire lichtshows en een megavuurwerkspektakel met 10.000 bezoekers enige impact op de omringende natuur zal hebben. Ik heb twee konijnen. Die raken al in paniek als een hond blaft. -
PREMIUM
Column Ik snap Stef Blok wel
Ja, ik snap zo’n Stef Blok wel. Ben je net op tedere doch efficiënte wijze de rug van je vrouw aan het insmeren met Nivea Protect en Bronze factor 30, krijg je een berichtje binnen van een knakker uit Groot-Brittanië met de vraag of je een militair schip wilt sturen naar de Straat van Hormuz in Iran.
-
PREMIUM
Column In Almelo bewijzen ze dat vrijeschoolonderwijs hedendaags is
Saskia Noort zet in haar column van afgelopen zaterdag haar aversie tegen het vrijeschoolonderwijs kracht bij met een omstreden uitspraak van haar antroposofische tante van 25 jaar geleden. Als ik een betoog ga bouwen op uitspraken van tantes van 25 jaar geleden, kan ik beter cabaret gaan maken. -
PREMIUM
Column De Grote Voorspeelavond
Zo aan het eind van het schooljaar moesten mijn accordeon en ik eraan geloven: De Grote Voorspeelavond van de muziekschool. Eerst dacht ik dat het Voorspelavond heette. Maar dat bleek iets anders te zijn. -
PREMIUM
Column ‘Oale rotrups! Ik zal oe krieg'n’
‘Kijk, ik ben nu ook slachtoffer van de eikenprocessierups’, zei ik tegen mijn vriend en toonde hem de onderkant van mijn arm. Met gepaste trots. Alsof ik er bij hoorde, onderdeel was van een heuse hype. ‘Joh, dat zijn gewoon muggenbulten’, zei hij, ‘of warmtepukkels’.
-
PREMIUM
Column Eindelijk Afrika in Borne, of nie dan?
Lichtelijk claustrofobisch word ik ervan. Volgens de buienradar blijft het kwik overdag nog veertien dagen boven de 20 graden en valt er geen enkele regendruppel. De wereld als een warme auto waarin ik opgesloten zit. Alleen de koelvitrine van de Lidl biedt soelaas. -
PREMIUM
COLUMN Het nieuwe communisme: De Rupsen komen
De eikenprocessierups. Daar valt niet tegenop te koolmezen. Natuurlijk heb ik de goede bedoeling van de preventieve nestkastjes aan de boomstammen zien hangen. Maar de rupsen laten zich er niets gelegen liggen en marcheren als zwaar behaarde soldaten de bewoonde wereld in, veroveren op nietsontziende wijze speeltuinen, schoolpleinen en parken. -
PREMIUM
Column Het begon allemaal met een leeg kwarkbakje
Aangezien ik geen behoefte heb aan verdere voortplanting, maar mijn dochter bij vlagen vraagt om gezinsuitbreiding, ben ik naar ieders tevredenheid overgegaan op de aanschaf van een aantal wandelende takken. Een handzame keus. -
PREMIUM
column ‘All I want for Pinksteren is you!’ is nu al geen hit
Alhoewel ik een katholieke jeugd heb genoten, is de bedoeling van het pinksterfeest geheel aan mij voorbijgegaan. Er wordt geen kind in een kribbe gelegd en er is nergens een heer opgestaan. Wij gingen vroeger altijd fietsen in de buurt van De Lutte met tante Truus, Tupperware en stukjes leverworst. Maar dat staat nergens beschreven in de Bijbel.
-
PREMIUM
COLUMN Er komt een dag dat alles vanzelf gaat
God zegene de greep, dacht ik toen ik de volgeladen auto dichtgooide. Het lukt me heus om die dertig jaar oude vierpersoons katoenen tent van Marktplaats in m’n eentje op te zetten. Er zit immers een Duitse handleiding bij. Twee uur later lag ik bedolven onder een zwaar tentzeil, terwijl mijn dochter huilde: ‘Mama, we zouden toch gaan zwemmen’. Vorig zomer kreeg ik tenminste nog ondersteuning van het gepensioneerde duo Henk en Hans, twee heren die hun riante ligstoelpositie in de zon onmiddellijk verlieten toen ze mijn intense reddeloosheid in het vizier kregen. Vandaag was de mensheid beduidend zelfzuchtiger en niet onder de indruk van een hopeloze vrouw zonder enig praktisch inzicht - ‘Red oe d’r met!’ -
PREMIUM
Column Verlangen is vluchten uit het hier en nu
Als er een overkomst is tussen Baudet en mij, is het het folkloristische verlangen naar een wereld die er niet is. Bij mij vertaalt zich dat naar een Twitterloos land waar mensen ’s avonds met trommel en gitaar Afrikaanse liederen zingen bij een vegetarisch kampvuur. Bij Baudet vertaalt zich dat naar een land met louter blanke werkende mannen en blanke, barende huisvrouwen zonder gekkigheid, doorgeslagen individualisme en abortus. Tja. -
PREMIUM
Column Met ons achterste voorlopers in de EU
Of ik iets over Europa wil schrijven. Ik twijfel. Afrika vind ik leuker. Al slaat dat volledig nergens op, want ik ben nooit in Afrika geweest. Alleen in Hertme. Ik heb slechts beelden en vermoedens bij het zuidelijke continent. Zo zal er op de voorpagina van een regionale krant in Burkino Faso nooit staan:‘Is sproeien het nieuwe afvegen?’ -
PREMIUM
COLUMN En zo moorden we stapvoets voort
‘Wie is er aan de beurt?’ vroeg de verkoper van de winkel ‘met verstand van dier en tuin’. ‘Hij, volgens mij,’ zei ik en knikte naar een wachtende man. ‘Hebben jullie spul tegen de buxusmot?’ vroeg deze vervolgens en werd begeleid naar het plankje met pesticiden. Neeee! dacht ik. -
PREMIUM
COLUMN ‘Zenderen, het Groningen van Twente: ongehoord en achtergesteld door de politiek’
Je zou Zenderen het Groningen van Twente kunnen noemen. Het ongehoorde en achtergestelde kind van de politiek. Het dorp valt weliswaar niet van aardbevingen uiteen, wel wordt het verscheurd door een provinciale weg dwars door het hart.
-
PREMIUM
Column Kom hier met uw lijden en ik maak er een draaglijk
De bakermat van mijn cabaret ligt ontegenzeggelijk in de familiesketch. Ik ben opgegroeid tussen ooms en tantes die de traditie hadden om elkaar tijdens feesten op de hak te nemen met ongekende imitaties van elkanders onhebbelijkheden en komische tragedies. Als kind keek ik met grote ogen naar de gierende lach die dit teweeg bracht. Alle pretparken zijn uit mijn geheugen gewist, maar oom Jos met een duim in de mond en een woeste pruik op vergeet ik nooit meer. -
PREMIUM
Column Sluwe slungels met milkshakebekers
Uit een groep scholieren, die voor mij fietste, viel een lege McFlurry-wegwerpbeker inclusief plastic lepel. Ik remde af en raapte de rotzooi op met de stellige overtuiging op zoek te gaan naar de rechtmatige eigenaar. -
PREMIUM
COLUMN Het meldpunt van Herrie Baudet tegen linkse indoctrinatie in het onderwijs geen zin
Een vriend van me brengt z’n kinderen bewust naar het openbaar onderwijs. Hij hekelt elke uiting van religieuze vorming. Zelfs een gedichtje over dankbaarheid gaat hem te ver: ‘Er ligt gewoon een boterham op je bord. Basta.’ Dat de zon, de aarde, de boer en de bakker hebben bijgedragen aan het brood doet er voor hem niet toe. Dus z’n kinderen leren liedjes als ‘Smakelijk eten. Hap. Hap. Hap. Slok. Slok. Slok. Dat zal lekker smaken. Eet maar op. Drink maar op.’ Daar kan je inderdaad noch Here Jezus, noch Moeder Aarde in herkennen. Hooguit het begrip hèdonè. Dat is Grieks voor genot. Maar de Griekse verwijzingen laat ik liever even links liggen, of beter gezegd, rechts.
