Blauw bloed kruipt waar het niet gaan kan
ColumnSinds wanneer heeft de koning een voorbeeldfunctie? Een koning is in feite niets anders dan een gekroond knaapje dat op kosten van het volk zich een leven kan permitteren dat haaks staat op het ploeterende bestaan van menig gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. In ruil daarvoor leest de beste man uit statige toespraken voor dat men dient om te kijken naar het gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. Dat is de koning in een notendop. Of in zijn geval: in een cockpit.
Delen per e-mail
Sinds wanneer heeft de koning een voorbeeldfunctie? Iemand met een voorbeeldfunctie koopt in den beginne geen vakantiehuis in Griekenland. Dat is namelijk een raar voorbeeld. Een goed voorbeeld doet immers volgen. Maar koop maar eens een leuk optrekje in een land waar het aanbod vluchtelingen groter is dan het aanbod vakantiehuizen. Niet te doen. Voorbeeldige koningen bestaan niet. ‘Willem Alexander met vouwfiets in de trein op weg naar een vriend in Valkenswaard.’ ‘Maxima zoekende naar leuke panty’s voor haar schoonmoeder in kringloopwinkel de Mors te Rijssen.’
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN
Borne, voorlopig het rampgebied van Twente
Toen ik hoorde dat het coronavirus in Borne was gearriveerd, belde ik meteen mijn ouders. Die namen niet op. Dit vond ik vrij beangstigend. Ik vreesde dat mijn vader mijn moeder in quarantaine had gedaan in het kippenhok. Dat ze daar volledig ingesmeerd met desinfecterende handgel onder een dekentje lag. Met een kommetje rijst. Zoiets is in Litouwen ook gebeurd. Daar heeft een man z’n echtgenote opgesloten in de badkamer, omdat ze contact had gehad met iemand die iemand kende, die iemand kende die in het buitenland was geweest. Of zoiets. Waarschijnlijk had ze gezwaaid vanuit de verte. De vrouw bleek niet besmet te zijn. -
PREMIUM
Pipo de Clown in Dinkelland
‘In Twente is al een supermarkt die weigert zich te houden aan de coronamaatregelen en nu moet sluiten’, vertel ik mijn vriendin uit Den Haag. Ik zit op een bankje in de hete Achterhoek, oftewel het ‘Nieuwe Frankrijk’, met de telefoon aan m’n oor. ‘Ja, is las het’, zegt ze. Ik word bevangen door een ongepast gevoel van trots dat mij altijd aanvliegt als regionaal nieuws de Randstad weet te bereiken. -
PREMIUMColumn
Ik zou hartstikke demissionair doen de hele dag
Mensen schijnen volgens de peilingen wederom en in groten getale op Rutte te gaan stemmen. Waarom!? Ik weet het niet. Waarschijnlijk om dezelfde reden als wanneer vrouwen blijven dralen in een matig huwelijk: ‘Het is absoluut niet ideaal, maar je weet wat je aan hem hebt.’ -
PREMIUMColumn
Ik zag een stoet Congolezen met knipmuts
Of Nederland een rijk land was, vroeg m’n dochter tijdens de ochtendpap. Ik dacht aan de TV van anderhalve meter breed die ik had zien staan bij de stort. Nota bene in de afvalcontainer genaamd: Klein elektronica. -
PREMIUMColumn
Help! De buurman blaft
Hij duikt regelmatig op in het straatbeeld. Bijna elke woonwijk heeft er eentje. Hij is het onderwerp van gesprek op menig verjaardag. Hij is nietsontziend en streeft naar volledige heerschappij. De ‘Blijf-met-je-tengels-van-MIJN-openbare-parkeerplek’-man. Tot op zekere hoogte is dit herkenbaar. Iedere autobezitter zonder oprit heeft zijn of haar favoriete plek aan straat. Ik ook.
-
PREMIUMColumn
Ik blijf voortaan vaste klant bij het Repair Café
Wat heeft ie?, vroeg ik aan de man die tegenover mij zat aan de wachttafel bij Repair Café. De man streelde zijn Senseo-apparaat en sprak: ‘De klep wil niet meer open. Helemaal vacuüm gezogen.’ ‘Zal ik eens rukken?’, stelde ik voor. Dat wilde de man absoluut niet. En dat vond ik een verstandig besluit. Het was immers geen Sloop Café. -
PREMIUMColumn
Als je niets hebt, valt er niets te verliezen
Vroeger was ik overtuigd huurder. Ik wilde geen bezit. Bezit is ballast. Als je niets hebt, valt er niets te verliezen. Ik was gelukkig op de vierkante meter. Soms met een krentenbol. Soms op blote voeten. ‘Een eeuwige student’ had je me kunnen noemen. Iemand die voorbij fladdert en een glimlach nalaat. -
PREMIUM
Beduveld en bedonderd
Het begon zo onschuldig. Lieflijk zelfs. De favoriete trui van mijn dochter paste niet meer. En ik besloot een ‘Gezocht’-advertentie te plaatsen op Marktplaats. Maatje groter welteverstaan. Diezelfde dag, rond middernacht ontving ik een bericht van een man: ‘We hebben precies zo’n trui in de kast liggen. Doen we niks meer mee. Neem morgenvroeg maar contact op met mijn vrouw op onderstaand nummer. Dan stuurt zij de trui naar je toe.’
