Houd me te goede. Ook ik wil niet dat mijn dochter opgroeit in een wereld van digitale afstandelijkheid, waarin aanraken en feestvieren niet vanzelfsprekend zijn. ‘Mama, is corona weg als ik jarig ben?’ Ook ik moet niet denken aan een politiestaat waarin hand in hand lopen met iemand uit een ander huishouden gezien wordt als een overtreding van de wet. Ook ik kijk met zorgelijke ogen naar de lege concertzalen en vraag me met weemoed af wanneer ik me wederom kan storten in een uitzinnige menigte. Maar vooralsnog is het niet anders en biedt leven op een lager pitje andere inzichten en gelukzaligheden. (Het was ultiem schattig dat het echtpaar naast me op de camping ’s ochtends zei: „Nathalie, we gaan even weg. Vanavond om 21.00 uur zijn we terug.”)