PREMIUM
Brief aan de NS
ColumnJe zou kunnen zeggen dat een stationsloket voor Hengelo niet nodig is. Je zou kunnen zeggen dat zo’n loket er slechts is voor mensen die praatpalen niet begrijpen. Mensen die naar kaartautomaten staren, de wanhoop nabij. Je ziet ze soms staan dat soort mensen. ‘Kö’j mie e’m help’n?’ vragen ze dan, terwijl ze hun pinpas in onmogelijke gleuven steken.
Delen per e-mail
En voor dat soort mensen laat je geen loket voortbestaan. Dat kost namelijk geld. Geld dat je beter kan gebruiken voor de salariëring van kantoormensen die bedenken dat loketten niet nodig zijn. Geld voor mensen die woorden verzinnen als ‘servicezuil’. Mensen met beroepen waarvan ik de naam niet weet.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Het staat er echt: een hufterproof kabouterpad
Het stond deze week in de krant. Al kon ik het nauwelijks geloven. Toch stond het er echt. Onmiddellijk belde ik mijn vriend: ‘Gemeente Borne heeft geld ter beschikking gesteld voor de ontwikkeling en aanleg van een hufterproof kabouterpad.’ Even was het stil aan de andere kant van de lijn. Toen sprak hij: ’Kabouters zijn sowieso hufters’ en hing op. -
PREMIUMColumn
Dagje uit in corona: naar de wasstraat!
En toen was er zon. Behoorlijk voorbarige zon. Zomerse taferelen in februari. Naveltopjes in de winter. Als welkom medicijn tegen gesloten kringloopwinkels, dichte terrassen en andere onhebbelijkheden. Een zoethoudertje voor het volk. -
PREMIUMCOLUMN
Wat is er met de wereld?
Bumperklevers benader ik meestal met een boel boeddhisme. Ik adem diep en wacht tot mijn intrinsieke motivatie mij het signaal geeft om plaats te maken. Oftewel: ‘ik laat me niet opnaaien door zo’n idioot.’ -
PREMIUMColumn
Reizen, het doet mijn twijfel rijzen
‘Op vakantie naar Mallorca?’ ‘Gewoon doen’, zegt een Twents reisbedrijf. Als de slager dit gezegd had, had ik ’m misschien geloofd. Een plaatselijke slager heeft geen belang bij klanten die Spaanse worsten gaan grillen op een strandje aan de Middellandse Zee. -
PREMIUMColumn
Dringende oproep aan Almelo: een bieb sluit je niet
Een bieb sluit je niet. Ik herhaal: Een bieb sluit je niet. Je bedelt geld bij elkaar, je kijkt de rijk bedeelden vriendelijk aan, je organiseert een benefiet. Maar een bieb sluit je niet. Domweg, omdat het een bieb is en geen parkeergarage.
-
PREMIUMCOLUMN
Die heb je, mensen zonder mondkapje
Die mensen heb je nu. Die mensen zonder mondkapje. Die mensen had je al. Maar die mensen heb je sinds deze week nog sterker. Dat je in de kassarij denkt: Goh, die vrouw draagt geen mondkapje. Zou ’t er eentje zijn? Zo’n principiële? Zo’n weigeraar? Of heeft ze een aandoening? Ja, zoiets denk ik dan. Zonder dat ik dat wil denken. Wat gaat mij immers de mondkaploosheid van de ander aan? Bemoei je je met je eigen gezichtsbeharing, Baartman. -
PREMIUMCOLUMN
Mijn gedachten gaan uit naar Goor
Ja, ik heb enorme zin om tot mijn enkels in een plas bier te staan. Vocht is sowieso prettig deze dagen. Vooral uit de hemel. Maar onze wolken gedragen zich nogal lockdown. Zelfs mijn dochter van 7 maakt zich zorgen. „Mama, gaat het ooit weer regenen?” Gisteren heeft ze een paardenbloem bespuugd. „Hij had dorst, mama.” -
PREMIUMColumn
Het was alsof ik in de hemel mocht kijken: ik mocht weer!
Het mocht even. Voor slechts drie avonden. En sommige mensen zeiden dat het van de zotte was. En dat was het ook. Want iedereen kreeg van tevoren op tamelijke diepe wijze een snelteststaaf in z’n neus gestoken. En zoiets is eenmalig leuk.
