Daar sta je dan, als kleine winkelier
ColumnDaar sta je dan als kleine winkelier. Bij een geïmproviseerde klaptafel. Nederig in de sneeuw een doosje punaises af te geven aan een vaste klant. „’t Is wat”, zegt de klant. Je zucht. Dat zeiden de vorige achtentwintig ook allemaal. Ze kijken je aan alsof je terminaal bent.
Delen per e-mail
Inmiddels heb je het verhaal al vijftien keer verteld vandaag. Al valt er niet veel te vertellen. Het is kut met klote. Ronduit kut met klote. Maar zulke woorden zitten niet in het jargon der klantvriendelijkheid. Dus zeg je: „Ach ja, we zijn nog gezond.” Een winkelier moet positiviteit uitstralen. Bij ieder paar pantoffels een gratis glimlach. Geen klant zit te wachten op jouw huilbui. Zelf huilen ze overigens wel graag bij jou uit. Ze zijn immers koning.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Reizen, het doet mijn twijfel rijzen
‘Op vakantie naar Mallorca?’ ‘Gewoon doen’, zegt een Twents reisbedrijf. Als de slager dit gezegd had, had ik ’m misschien geloofd. Een plaatselijke slager heeft geen belang bij klanten die Spaanse worsten gaan grillen op een strandje aan de Middellandse Zee. -
PREMIUMCOLUMN
Rutte vier: een relatie die eigenlijk uit is
Daar sta je dan met je vierde kabinet in aantocht. Al in de eerste week zijn je verkenners opgestapt. Om een stuk papier dat op achteloze wijze zichtbaar werd. Blijkbaar zijn er kwesties die het blote, publieke oog niet mochten treffen. Daar gaan je verkenners. Tja. Dat krijg je met oud zeer dat niet opgeruimd is. Nieuw kabinet in de maak. Doch veelal dezelfde koppen. -
PREMIUMColumn
Hey Baartman, vanwaar die brandhaard in Twente?
Er kwam een telefoontje uit Haarlem: „Hey Baartman, waarom hebben jullie er zo’n blijvende brandhaard van in Twente?” Hij zei nog net geen zootje. -
PREMIUMCOLUMN
Al vijf maanden een kans op corona, ook zonder app
Stel: je zit ’s avonds aan een bord macaroni en er klinkt plots een piep door je huis. En aangezien er heel veel kan piepen in je huis, volgt er een kort moment van vertwijfeling. Is de wekker in de war? -
PREMIUMCOLUMN
Kan ik mijn man ook gewoon uitlaten?
Een complete kleurenfolder van gemeente Borne en Twente Milieu sierde mijn deurmat. Aanpak Eikenprocessierups 2020. Even was ik verheugd. Er is gelukkig meer ellende in de wereld dan alleen maar corona. Maar de vreugde was van korte duur.
-
PREMIUMColumn
Gevangen gezet in onze eigen huizen
In feite zijn we in de avonduren gevangen gezet in onze huizen. Daar haal ik niet mijn schouders bij op. Dat vind ik ronduit heftig. Heftig voor de mensen zonder tuin, drie pubers en een ondermijnend huwelijk. -
PREMIUMColumn
Welk neusgat heeft je voorkeur?
De vrouw in het beschermende pak staat gereed met haar teststaaf. „Welk neusgat heeft je voorkeur?” Ik vind het een mooie vraag. Niet eerder dacht ik na over mijn favoriete neusgat. „Doe maar de middelste”, antwoord ik. Het is een flauwe grap, maar daarmee stel ik doelbewust het steekmoment uit. Ik heb afgelopen jaar al een staaf in mijn reukorgaan gehad. Toen is gebleken: ik ben geen geen groot liefhebber van voorwerpen in mijn neus. Zelfs niet voor vijf seconden. -
PREMIUMColumn
We eten meer als het lekker is; ongelooflijk
Het was het meest baanbrekende voorpaginanieuws sinds tijden: ‘Ziekenhuis MST doet proef met gezond eten.’ Hoppa! Het schijnt namelijk dat een patiënt die goed eet eerder aansterkt. Mijn tante Leida leeft niet meer, maar ze had hetzelfde kunnen beweren. Tante Leida heeft overigens met succes de lagere school afgerond.
