PREMIUM
De grote Twentse reddingspoging voor Sanderink
ColumnHet was de meest opmerkelijke openingszin sinds jaren. Na mijn voorstelling, toen ik mij met een wijntje onder het publiek mengde, kwam er een vrouw op me af. Ze gaf me een hand en sprak de woorden: ‘Hoi, ik ben de zus van Gerard Sanderink.’ Dat hakte erin.
Delen per e-mail
Ik stond naast iemand die Gerard nog kende van toen ie klompjes droeg. Toen ie nog óp z’n duim zoog in plaats van uit. Ik stond naast iemand die gezien had hoe Gerard een kusje kreeg op z’n knie als ie gevallen was op het erf in Weerselo. Naast iemand die mij misschien opheldering kon verschaffen over de meest ontspoorde Tukker aller tijden.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
De kwetsbaren. Dat zijn wij allemaal
Toegegeven: ik sta niet te springen om een vaccinatie. Kan dat vaccin niks aan doen. Het is iets psychisch. Iets kronkeligs. Naalden in mijn arm maken me bang. Waarschijnlijk ben ik in een vorig leven gestorven aan een foutief gezette tatoeage. Dat iemand bedorven inkt in m’n schouderblad gespoten had. -
PREMIUMColumn
Kunst nestelt zich in je hart
Herinnert u zich ‘Hanna van Hendrik’? De grote theaterproductie, opgezet door Johanna ter Steege, die menig Twents hart tot tranen toe wist te raken. Als in een vorig tijdperk zaten we op tribunes ‘knus geklonterd’ naast elkaar en keken naar de boer’nbrulft. Hoe Hendrik en Hanna op stoelen giechelend de hoogte in getild werden. Het ingehaakt zingen: ‘Het gef allemoal niks, want wi’j hoald van mekaar’. -
PREMIUMColumn
Adempauze voor het onderwijs alsjeblieft!!
Volgens D66 moet het onderwijs op de schop. Waar heb ik dat eerder gehoord? Elk decennium lijkt er een hernieuwde visie op onderwijs te ontpoppen uit mensen die goed kunnen beschouwen, maar nog nooit voor een klas van negenentwintig kinderen hebben gestaan. -
PREMIUMCOLUMN
Wat is er met de wereld?
Bumperklevers benader ik meestal met een boel boeddhisme. Ik adem diep en wacht tot mijn intrinsieke motivatie mij het signaal geeft om plaats te maken. Oftewel: ‘ik laat me niet opnaaien door zo’n idioot.’ -
PREMIUMColumn
God schrijft ons niets voor
En toen was er ineens een meneer op televisie met een stropdas en een groot, kaal hoofd. De meneer was bestuurder van de vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs en sprak met de woorden: ‘God schrijft ons voor dat seksualiteit iets is tussen man en vrouw.’
-
PREMIUMColumn
Het bloeden in slachthuizen lijkt tamelijk onverstoord door te zijn gegaan
Slachthuis Vion heeft vorig jaar een winst geboekt van 27 miljoen euro. Het zou hen sieren om daarmee het varken te vieren; een modderpretpark te bouwen voor biggetjes die aldaar genoeglijk knorrend over wildwater glijbanen kunnen glibberen. Als dank aan alle varkensmoeders die de mensheid zoveel karbonades geschonken hebben. -
PREMIUMColumn
Leve de handgeschreven kaart
Toen de uitbraak van corona definitief en wereldwijd een feit werd, besloot ik ansichtkaarten te sturen over de gehele aardkloot. Via het fenomeen Postcrossing; een online gemeenschap van bijna achthonderdduizend leden uit tweehonderd verschillende landen die graag kaartjes verzendt en ontvangt. Van Svetlana uit Wit-Rusland tot Nha uit Vietnam. -
PREMIUMColumn
Aan al die mensen die het coronabeleid vergelijken met het naziregime
Gooi je koelkast weg en neem tulpenbollen. Dek de tafel en zeg tegen je pubers: „Vanavond eten we rauwe tulpenbol met de schil van suikerbiet.” Zonder ketchup? Zonder ketchup. Incasseer de reacties en blijf kalm. Zeg dat het niet anders kan. Noem het de schuld van Hugo de Jonge.
