Een vreemde hand zocht een weg tussen mijn benen
columnOok in mijn bibs is ooit ongewenst geknepen. Al was het geen knijpen. Het was een vreemde hand die razendsnel een weg tussen mijn benen zocht. In een kringloopwinkel nog wel. Op een avond in Den Haag. Ik grabbelde in een bak met retro sleutelhangers en schrok op van gefriemel op een lichamelijke locatie waar ik geen gefriemel blief.
Ik draaide me om en zag een magere man in sjofele kleding met een zweem van rioolrat in z’n blik. Een oerkreet volgde. Daar stond ik van te kijken. Van die enorme voice die uit me knalde. Nooit verwacht dat ik voorbij de schaamte durfde: ‘Aaargh. Een man zit aan m’n kont. Zet ’m de winkel uit!’ De man ontkende en trok de zieligheidskaart. ‘Ikke niks gedaan.’
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
VRAAG & ANTWOORD
‘Mag je autorijden met een koptelefoon op?’
‘Ik zie steeds meer mensen met een koptelefoon op achter het stuur van hun auto zitten’, schrijft lezer Hendrik de Groot in de wekelijkse vraag & antwoord-rubriek van onze autoredactie. ‘Ik heb het idee dat deze mensen de geluiden van buitenaf missen en daardoor niet goed kunnen reageren bij noodsituaties. Is dit niet verboden?’ -
De zin en onzin van een digitaal notitieblok
Ze duiken steeds vaker op, digitale notitieblokken: tablets puur om aantekeningen op te maken. Waarom kan dit handiger zijn dan pen en papier? -
PREMIUM
De rentes gaan weer omhoog, wat betekent dat voor ons spaargeld?
De tijd van negatieve rentes lijkt voorbij. Wereldwijd moet weer betaald worden voor geleend geld. Wie profiteert daarvan en wie betaalt de rekening? Vier vragen over de stijgende rente. -
PREMIUM
Ik ben snoef en oh zo glauw
Bijna stond ik in de fik. Dat kwam door corona. Die had me, na het schriftelijke verzoeken van de Goden, in het staartje van de pandemie toch stevig gegrepen. Daarom rook ik niks. Noch koffie, noch hyacint. Zodoende merkte ik niet dat mijn ochtendjas aan de kachel kleefde. De ochtendjas smolt, maar Baartman ontging dit. -
PREMIUMcolumn
Ik hef mijn vuist uit gebalde woede
Als ik dood was geweest, dan had ik me omgedraaid in m’n graf. Sterker nog, ik was opgestaan. Voor de goede zaak. Iemand moet het doen. De meest geniale truc van Jezus uithalen. Opstaan en de ware boodschap verkondigen.
-
PREMIUM
Het Binnenhof is nu eenmaal een sociale werkplaats
Laten we hopen dat Poetin de grens bij Nordhorn nooit gaat naderen. We zullen ten onder gaan. Vrees ik. Dat komt omdat er in Den Haag eerst een Nationaal Coördinator Oorlog en andere Ongemakken gezocht zal worden. Iemand die moet tellen hoeveel soldaten er zijn en waar het briefje ligt met hun telefoonnummers. -
PREMIUMColumn
Drie gniffelende dikzakken op een e-bike
Ja, ik ben totaal bepakt van Borne naar Berlijn gefietst. Dus je mag me Olympisch noemen. Met name omdat ik niet elektrisch of motorisch aangestuurd werd. Het waren mijn eigenste benen die me de bergen opdreven. Die me het zweet op de rug lieten druppelen. Die me eenmalig lieten jammeren bij een fikse beklimming: ‘Mama, help me toch! Ik kan niet meer.’ -
PREMIUMColumn
Corona wil mij niet, wat doe ik verkeerd?
Bijna iedereen heeft nu corona, behalve ik. Waarom, lief dagboek!? Wat is er mis met mij? Ik moet zo denken aan vroeger. Aan toen ik 14 was: dan hing ik m’n jas op in de garderobe van Twickel College en hoorde ik de meiden verderop lispelen: ‘Nathalie is nog steeds niet ongesteld.’
