Ellende komt nooit alleen

Het is een half uur voor aanvang. Ik schuif op handen en voeten door de kleedkamer van een Gronings theater op zoek naar mijn rechtercontactlens, die me zojuist is ontschoten. Het vooruitzicht is zorgwekkend. Nergens ligt dat kleine, cruciale kreng. Zonder lens ben ik optisch ernstig beperkt. De kans is groot dat ik straks halfblind het podium zal moeten bestijgen. Ik troost mijzelf met de gedachte dat ik geen trapeze-act heb. Of iets doe met balletjes.