Nathalie Baartman
Volledig scherm
PREMIUM
Nathalie Baartman © Carlo ter Ellen DTCT

‘Famke Louise als eendagsvlieg in het hol van de leeuw. Afgeslacht. Kansloos. Boontje en loontje’

COLUMNToen ik één jaar oud was, heb ik mezelf van gezicht tot bips besmeurd met talkpoeder en daarna tentoongesteld aan mijn ouders. Het kwam door mijn zusje. Dat was namelijk geboren. En dat had ze niet moeten doen, want het was de genadeslag voor mijn alleenrecht op de exclusieve aandacht van vader en moeder. De talkpoeder bleek zeer effectief. Alle blikken waren op mij gericht. Er werd gelachen. Het moet dit moment geweest zijn dat er een cabaretzaadje is geplant. Bespottelijk gedrag baart belangstelling. 

  1. Een gemiddelde cavia heeft het beter in Nederland
    PREMIUM

    Een gemiddelde cavia heeft het beter in Nederland

    Soms kan je dingen ook anders zien. Je kunt als Alberger vrouw wel protesteren tegen de komst van 300 vluchtelingen. Je kunt ook denken: ‘Hoppa, vanaf september eindelijk knappe kearls in ’t dorp! Dat schept mogelijkheden. Ik ga me alvast opgeven voor een cursus Arabisch bij de LOI. Als ik dan straks zo’n leuke Irakees met kuiltjes in z’n wangen zie fietsen kan ik in ieder geval vragen: ‘Mushahadat aldaraajat?’ Oftewel: ‘Brommers kiek’n?’
  2. Het is nog steeds niet mogelijk om een eitje op mij te bakken, maar het begin is er
    PREMIUM

    Het is nog steeds niet mogelijk om een eitje op mij te bakken, maar het begin is er

    ‘Nathalie’, jubelde de programmeur van theater de Slinger te Houten, ‘tijdens jouw voorstelling is de temperatuur in de zaal met 4 graden gestegen.’ Even viel ik stil om dit baanbrekende feit te verwerken. Dat theater als hartverwarmende huiskamer van de samenleving fungeert, wist ik. Maar een sfeerverhoging van 4 graden slaat alles. Een hoopvol antwoord op de prangende vraag: ‘Hoe houden we de boel een beetje opgewarmd deze winter?’ ‘Jeetje’, zei ik tegen de programmeur, ‘dit biedt mogelijkheden. Niet eerder voelde ik mezelf zo kruik.’