PREMIUM
Harde U-bocht naar rechts
ColumnPaniek bij de VVD. ‘Jongens, we raken onze achterban kwijt. Onze trouwe BMW-rakkers willen geen honderd kilometer per uur rijden. De Telegraaf verwijt ons dat we een afslag naar links genomen hebben. Heeft iemand nog een lekkere, harde U-bocht naar rechts?’
Delen per e-mail
Tamara van Ark, staatssecretaris van sociale zaken en werkgelegenheid neemt de microfoon: ‘Laten we de lapzwansen aanpakken! De bedelaars. De bijstandsbierbuiken. De lamzakken die ’s ochtends hun wekker niet hoeven te zetten. We eisen een tegenprestatie. Wie niet werken wil, moet maar voelen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Kunst nestelt zich in je hart
Herinnert u zich ‘Hanna van Hendrik’? De grote theaterproductie, opgezet door Johanna ter Steege, die menig Twents hart tot tranen toe wist te raken. Als in een vorig tijdperk zaten we op tribunes ‘knus geklonterd’ naast elkaar en keken naar de boer’nbrulft. Hoe Hendrik en Hanna op stoelen giechelend de hoogte in getild werden. Het ingehaakt zingen: ‘Het gef allemoal niks, want wi’j hoald van mekaar’. -
PREMIUM
Column Hoe leg ik aan mijn dochter uit wat de dood is?
Toen mijn dochter vandaag voor de derde keer over de dood begon, besloot ik de hemel te introduceren. Als troostrijk alternatief voor de rauwe realiteit. Diezelfde hemel had ik een jaar geleden al opgevoerd, maar dat bleek kansloos. -
PREMIUM
COLUMN Aan Zwarte Piet kleeft niet enkel onschuld
Zoals vaker draagt politiek Hengelo geen oplossing aan voor een probleem. Het Marktplein ligt er levenloos bij, alsof het planten van appelbomen nog ingewikkelder is dan het afvalbeleid. En als toppunt van bestuurlijke zinloosheid wil LokaalHengelo een referendum over de kleur van Piet. -
PREMIUM
COLUMN Met zijn allen d’ran tegen de stikstof
Boer zoekt begrip. Ze voelen zich uitgestoten door de politiek. Speelbal van de steeds veranderende regels. Daarom gaan ze aanstaande dinsdag massaal met tractoren naar Den Haag. Neem de trein, dacht ik nog. Dat scheelt een boel stikstof, CO2 en andere ellende. -
PREMIUM
Column Een wankel draadje van geluk
Wat weet ik van vrijheid? Ik was als kind nooit op Lesbos en dat mijn moeder zei: ‘Je moet in de tent blijven, schat. De zeep is op en ik wil niet dat je besmet raakt.’ ‘Maar ik wil met Zianab spelen!’ ‘Je kan niet spelen en morgen ook niet.’
-
PREMIUM
Wat als er geen morgen is? ‘Ik zou uitgebreid de vleselijke liefde vieren’
BORNE - Als er geen morgen is, wat zou Nathalie Baartman (46) uit Borne, cabaretier, dan doen? -
PREMIUM
Column Leve de spelende mens!
Of ik dit jaar het Appelvrouwtje wilde spelen. Deze vraag werd gesteld vanuit de school van mijn dochter. Het Appelvrouwtje is een personage met een wijde boerenrok, een geblokt schort en rood geschminkte wangen. Bij het aanbreken van de herfst gaat ze met een gevulde mand langs de kleuterklassen om de kinderen te verblijden met appeltjes en een verhaal over de oogst. „Iets voor jou Nathalie?” -
PREMIUM
COLUMN ‘Hoofd organisatie’ ligt me niet lekker
Toen ik 19 was en woonachtig te Nijmegen, gaf ik een feest in het studentenhuis van een ander. Op zich is dat niet vreemd. Als je eigen huis, wegens ruimtegebrek, niet feestbestendig is, kan je beter elders de slingers ophangen. Alleen had ik het niet aangekondigd. Ik wist niet dat dat moest. Ik was een oonzeldöpke. Ik wist niet dat je moest zeggen: ‘Trouwens, ik heb vanavond vijftien mensen uitgenodigd in jouw huis.’ Laat staan dat ik moest vragen: ‘Mag ik een feestje geven bij jou?’ Ik was van de extreem-socialistische stempel: jouw huis is mijn huis, mijn feest is jouw feest.
