PREMIUM
Help! De buurman blaft
ColumnHij duikt regelmatig op in het straatbeeld. Bijna elke woonwijk heeft er eentje. Hij is het onderwerp van gesprek op menig verjaardag. Hij is nietsontziend en streeft naar volledige heerschappij. De ‘Blijf-met-je-tengels-van-MIJN-openbare-parkeerplek’-man. Tot op zekere hoogte is dit herkenbaar. Iedere autobezitter zonder oprit heeft zijn of haar favoriete plek aan straat. Ik ook.
Delen per e-mail
Het is het dichtstbijzijnde vakje voor mijn deur. Vijf seconden lopen. Als dit vak dagenlang bezet wordt door een ander voertuig, moet ik kiezen voor een alternatief dat de route naar mijn voordeur met drie seconden verlengt. Soms zelfs zeven. Au. Maar dat leed draag ik. Dan denk ik aan bootvluchtelingen op zee en vallen zeven seconden altijd mee.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN
Kan ’t iets minder met die herrie?
Ideetje. Je kan die 2 tot 4 miljard euro tamelijk onvoorwaardelijke overheidssteun die waarschijnlijk aan de KLM gegeven gaat worden ook rechtstreeks aan haar 33.000 werknemers schenken. Tenminste als het argument is dat je KLM moet behouden, vanwege al die banen die anders in het luchtledige verdwijnen. -
PREMIUMColumn
Kunst nestelt zich in je hart
Herinnert u zich ‘Hanna van Hendrik’? De grote theaterproductie, opgezet door Johanna ter Steege, die menig Twents hart tot tranen toe wist te raken. Als in een vorig tijdperk zaten we op tribunes ‘knus geklonterd’ naast elkaar en keken naar de boer’nbrulft. Hoe Hendrik en Hanna op stoelen giechelend de hoogte in getild werden. Het ingehaakt zingen: ‘Het gef allemoal niks, want wi’j hoald van mekaar’. -
PREMIUMColumn
Dringende oproep aan Almelo: een bieb sluit je niet
Een bieb sluit je niet. Ik herhaal: Een bieb sluit je niet. Je bedelt geld bij elkaar, je kijkt de rijk bedeelden vriendelijk aan, je organiseert een benefiet. Maar een bieb sluit je niet. Domweg, omdat het een bieb is en geen parkeergarage. -
PREMIUMColumn
Pijnlijk, die vuist tegen Halsema
Die nationale verontwaardiging die Femke Halsema momenteel over haar uitgestort krijgt, vind ik buitenproportioneel. En pijnlijk. De vuist tegen racisme is verworden tot een vuist tegen Halsema. En ook dat is de schuld van Halsema, zeggen sommigen. -
PREMIUMColumn
Ik zou hartstikke demissionair doen de hele dag
Mensen schijnen volgens de peilingen wederom en in groten getale op Rutte te gaan stemmen. Waarom!? Ik weet het niet. Waarschijnlijk om dezelfde reden als wanneer vrouwen blijven dralen in een matig huwelijk: ‘Het is absoluut niet ideaal, maar je weet wat je aan hem hebt.’
-
PREMIUMCOLUMN
Op de knieën vallen voor de Twentse natuur
Als iets mij dierbaar is. Als iets mij deze lockdown lichter heeft gemaakt. Als ik voor iets uit dankbaarheid op de knieën wil vallen. Dan is het de Twentse natuur. De uren die ik wandelde in haar gemoedelijkheid en stilte. Hoe ontspanning over me neerdaalde. De zucht die ik slaakte bij het zien van glooiende velden met zon en plukjes boom. -
PREMIUMCOLUMN
Rutte vier: een relatie die eigenlijk uit is
Daar sta je dan met je vierde kabinet in aantocht. Al in de eerste week zijn je verkenners opgestapt. Om een stuk papier dat op achteloze wijze zichtbaar werd. Blijkbaar zijn er kwesties die het blote, publieke oog niet mochten treffen. Daar gaan je verkenners. Tja. Dat krijg je met oud zeer dat niet opgeruimd is. Nieuw kabinet in de maak. Doch veelal dezelfde koppen. -
PREMIUMColumn
Troost heeft recht op anderhalve millimeter
Ik heb iemand illegaal geknuffeld. Na een crematie. Het was nogal vervreemdend om afstand te moeten houden van snikkende mensen. Om vriendelijk te knikken naar een demente moeder, wiens dochter in de kist lag. Liever had ik minstens haar hand vastgehouden. Maar een vrouw van 82 aanraken staat in de huidige samenleving bijna gelijk aan doodslag, dus ik hield me in.
