PREMIUM
Ik blijf voortaan vaste klant bij het Repair Café
ColumnWat heeft ie?, vroeg ik aan de man die tegenover mij zat aan de wachttafel bij Repair Café. De man streelde zijn Senseo-apparaat en sprak: ‘De klep wil niet meer open. Helemaal vacuüm gezogen.’ ‘Zal ik eens rukken?’, stelde ik voor. Dat wilde de man absoluut niet. En dat vond ik een verstandig besluit. Het was immers geen Sloop Café.
Delen per e-mail
De patiënt die ik meegenomen had heette Lamp. Een zeldzaam Art Deco-achtig oudje uit de jaren vijftig. Hij weigerde al weken om fatsoenlijk leeslicht uit te stralen. Ik had de loodgieter gebeld, maar die wist het ook niet. Zelf lijd ik aan extreme linkshandigheid. Dit bracht mij op deze zaterdagochtend naar buurthuis de Wanne in Borne.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Kunst nestelt zich in je hart
Herinnert u zich ‘Hanna van Hendrik’? De grote theaterproductie, opgezet door Johanna ter Steege, die menig Twents hart tot tranen toe wist te raken. Als in een vorig tijdperk zaten we op tribunes ‘knus geklonterd’ naast elkaar en keken naar de boer’nbrulft. Hoe Hendrik en Hanna op stoelen giechelend de hoogte in getild werden. Het ingehaakt zingen: ‘Het gef allemoal niks, want wi’j hoald van mekaar’. -
PREMIUMColumn
Kleine generator van genegenheid
Het kan zijn dat ik één dezer dagen ongevraagd naar u zwaai. Niet omdat ik u ken, maar omdat zwaaien het minste is dat een mens kan doen. ‘Hallo zeggen’ doe ik niet. U weet dat de kans groot is dat ik sputter. Ik kom uit een oud geslacht van sputteraars. Ik zwaai naar u, omdat ik u zie. Het is noodzakelijk dat ik u zie, omdat ik gepaste afstand tot u moet bewaren. Dan zet ik een stap naar achter en u een stap opzij. -
PREMIUMColumn
Waarom is het zorglandschap toch zo gruwelijk ingewikkeld?
‘Tien ambtenaren bemoeiden zich met het dossier van Brandon. Maar geen van hen kon hem helpen met de benodigde fiets’: voorpaginanieuws van afgelopen dinsdag. Er was onder andere een WMO-consulent bij betrokken, een leerplichtambtenaar, een maatschappelijk werker, een onafhankelijke cliëntondersteuner en een tussenpersoon van de Participatiewet. -
PREMIUMColumn
Blauw bloed kruipt waar het niet gaan kan
Sinds wanneer heeft de koning een voorbeeldfunctie? Een koning is in feite niets anders dan een gekroond knaapje dat op kosten van het volk zich een leven kan permitteren dat haaks staat op het ploeterende bestaan van menig gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. In ruil daarvoor leest de beste man uit statige toespraken voor dat men dient om te kijken naar het gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. Dat is de koning in een notendop. Of in zijn geval: in een cockpit. -
PREMIUMCOLUMN
Mijn gedachten gaan uit naar Goor
Ja, ik heb enorme zin om tot mijn enkels in een plas bier te staan. Vocht is sowieso prettig deze dagen. Vooral uit de hemel. Maar onze wolken gedragen zich nogal lockdown. Zelfs mijn dochter van 7 maakt zich zorgen. „Mama, gaat het ooit weer regenen?” Gisteren heeft ze een paardenbloem bespuugd. „Hij had dorst, mama.”
-
PREMIUMColumn
Soms lijkt alles waar en soms helemaal niets
Vandaag was ik mijn waarheid kwijt. Ik had ’m voor het slapengaan nog op ’t nachtkastje gelegd. ‘Welterusten, ouwe.’ Maar de volgende morgen lag ie er niet meer. Ik verdenk mijn telefoon ervan dat ie de waarheid opgegeten heeft. Mijn telefoon eet namelijk alles op. Mijn aandacht, mijn tijd en mijn focus. Zonder waarheid geen heldere weg. Zoiets zei de man, ooit liggend in een kribbe, ook al. -
PREMIUMColumn
Leve de spelende mens!
Of ik dit jaar het Appelvrouwtje wilde spelen. Deze vraag werd gesteld vanuit de school van mijn dochter. Het Appelvrouwtje is een personage met een wijde boerenrok, een geblokt schort en rood geschminkte wangen. Bij het aanbreken van de herfst gaat ze met een gevulde mand langs de kleuterklassen om de kinderen te verblijden met appeltjes en een verhaal over de oogst. „Iets voor jou Nathalie?” -
PREMIUM
Felgekleurd slijm is je reinste troep
Het is een trend onder de kinderen in de leeftijdscategorie 6 tot en met 12: slijm. Felgekleurd en vol glitters in plastic potjes. Staat bovenaan de verlanglijst van mijn dochter. ‘Aaah, toe dan, mama.’ Maar ze krijgt het niet. Domweg omdat de ingrediënten niet op de verpakking staan.