Ik zou hartstikke demissionair doen de hele dag
ColumnMensen schijnen volgens de peilingen wederom en in groten getale op Rutte te gaan stemmen. Waarom!? Ik weet het niet. Waarschijnlijk om dezelfde reden als wanneer vrouwen blijven dralen in een matig huwelijk: ‘Het is absoluut niet ideaal, maar je weet wat je aan hem hebt.’
Delen per e-mail
Een vertrouwd gezicht in bange dagen. We weten wat we aan Rutte hebben inderdaad. Het is de man die niet denkt in problemen, maar in doorgaan. Een man die blijft geloven in een fantastisch Nederland. Een man die de lange rij voor de voedselbank vrolijk voorbij zou kunnen fietsen met de woorden: ‘Lekker weertje, hè!’ Terwijl het regent. ‘Let een beetje op elkaar’, zou ie nog roepen vanuit de verte. ‘Dan hoef ik dat niet te doen.’ Een man die weinig oog heeft voor het stille leed. Iemand die zegt dat je een prachtige jurk draagt, maar niet merkt dat je huilt. Tranen als obstakels op weg naar de top.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Het staat er echt: een hufterproof kabouterpad
Het stond deze week in de krant. Al kon ik het nauwelijks geloven. Toch stond het er echt. Onmiddellijk belde ik mijn vriend: ‘Gemeente Borne heeft geld ter beschikking gesteld voor de ontwikkeling en aanleg van een hufterproof kabouterpad.’ Even was het stil aan de andere kant van de lijn. Toen sprak hij: ’Kabouters zijn sowieso hufters’ en hing op. -
PREMIUMColumn
Adempauze voor het onderwijs alsjeblieft!!
Volgens D66 moet het onderwijs op de schop. Waar heb ik dat eerder gehoord? Elk decennium lijkt er een hernieuwde visie op onderwijs te ontpoppen uit mensen die goed kunnen beschouwen, maar nog nooit voor een klas van negenentwintig kinderen hebben gestaan. -
PREMIUMColumn
In de plus en in de min
Op weg naar Almelo, vlak na Zenderen, aan de rand van een weiland, tref ik al maanden het spandoek: ‘De natuur in de plus. De landbouw in de min. Is dat nou democratie?’ Joa, joa, denk ik dan. Ik weet niet wie welke grote filosoof uit Zenderen deze tekst geplaatst heeft. Al toont ie duidelijk z’n visie op het verband tussen landbouw en natuur. Namelijk dat deze twee los van elkaar staan. -
PREMIUMColumn
Help! De buurman blaft
Hij duikt regelmatig op in het straatbeeld. Bijna elke woonwijk heeft er eentje. Hij is het onderwerp van gesprek op menig verjaardag. Hij is nietsontziend en streeft naar volledige heerschappij. De ‘Blijf-met-je-tengels-van-MIJN-openbare-parkeerplek’-man. Tot op zekere hoogte is dit herkenbaar. Iedere autobezitter zonder oprit heeft zijn of haar favoriete plek aan straat. Ik ook. -
PREMIUMColumn
Pijnlijk, die vuist tegen Halsema
Die nationale verontwaardiging die Femke Halsema momenteel over haar uitgestort krijgt, vind ik buitenproportioneel. En pijnlijk. De vuist tegen racisme is verworden tot een vuist tegen Halsema. En ook dat is de schuld van Halsema, zeggen sommigen.
-
PREMIUMColumn
Ik blijf voortaan vaste klant bij het Repair Café
Wat heeft ie?, vroeg ik aan de man die tegenover mij zat aan de wachttafel bij Repair Café. De man streelde zijn Senseo-apparaat en sprak: ‘De klep wil niet meer open. Helemaal vacuüm gezogen.’ ‘Zal ik eens rukken?’, stelde ik voor. Dat wilde de man absoluut niet. En dat vond ik een verstandig besluit. Het was immers geen Sloop Café. -
PREMIUMColumn
Verroeste kisten met neusjes van mos
In zekere zin lijk ik op de directrice van Twente Airport, Meiltje de Groot. Mensen kunnen bij mij ook altijd hun vervoersmiddel parkeren. Daar ben ik heel makkelijk in. ‘O, zet ’m zolang hier neer!’ zeg ik dan. Maar meestal gaat het dan niet om zes vliegtuigen. Daar heb ik geen ruimte voor in de tuin. -
PREMIUMColumn
Daar sta je dan, als kleine winkelier
Daar sta je dan als kleine winkelier. Bij een geïmproviseerde klaptafel. Nederig in de sneeuw een doosje punaises af te geven aan een vaste klant. „’t Is wat”, zegt de klant. Je zucht. Dat zeiden de vorige achtentwintig ook allemaal. Ze kijken je aan alsof je terminaal bent.
