PREMIUM
Kleine generator van genegenheid
ColumnHet kan zijn dat ik één dezer dagen ongevraagd naar u zwaai. Niet omdat ik u ken, maar omdat zwaaien het minste is dat een mens kan doen. ‘Hallo zeggen’ doe ik niet. U weet dat de kans groot is dat ik sputter. Ik kom uit een oud geslacht van sputteraars. Ik zwaai naar u, omdat ik u zie. Het is noodzakelijk dat ik u zie, omdat ik gepaste afstand tot u moet bewaren. Dan zet ik een stap naar achter en u een stap opzij.
Delen per e-mail
Wij laveren in cirkels van hoepelrokken om elkaar heen. In het gunstigste geval kan je dit zien als moderne dans. In het ongunstigste geval als afwijzing. ‘Sorry, meneer, het is niet dat u stinkt’, zei ik bij de kassa. Ik zie u. In andere tijden had ik de neiging om rakelings langs u heen te scheren. Vanwege de haast die hardnekkig in mij huisde. Die haast is geslonken.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Het was alsof ik in de hemel mocht kijken: ik mocht weer!
Het mocht even. Voor slechts drie avonden. En sommige mensen zeiden dat het van de zotte was. En dat was het ook. Want iedereen kreeg van tevoren op tamelijke diepe wijze een snelteststaaf in z’n neus gestoken. En zoiets is eenmalig leuk. -
PREMIUMColumn
Help! De buurman blaft
Hij duikt regelmatig op in het straatbeeld. Bijna elke woonwijk heeft er eentje. Hij is het onderwerp van gesprek op menig verjaardag. Hij is nietsontziend en streeft naar volledige heerschappij. De ‘Blijf-met-je-tengels-van-MIJN-openbare-parkeerplek’-man. Tot op zekere hoogte is dit herkenbaar. Iedere autobezitter zonder oprit heeft zijn of haar favoriete plek aan straat. Ik ook. -
PREMIUMColumn
We snakken naar puur
Er was eens een dorp. Het heette Kurk. Middenin dat dorp stond een theater; een hoog gebouw met klokkentorentje. Elke avond om kwart voor acht uur luidden de klokken. Dan zetten de mensen een hoedje op, schoven een tasje onder hun arm en renden naar buiten om even later neer te dalen op zachte stoelen. Geen harde houten banken. ‘Het leven zelf biedt al leed genoeg’, had J. Hartvrouw, opperhoofd van het theater, ooit gezegd. Vanaf het altaar. Al sprak hij liever over podium. -
PREMIUMColumn
We eten meer als het lekker is; ongelooflijk
Het was het meest baanbrekende voorpaginanieuws sinds tijden: ‘Ziekenhuis MST doet proef met gezond eten.’ Hoppa! Het schijnt namelijk dat een patiënt die goed eet eerder aansterkt. Mijn tante Leida leeft niet meer, maar ze had hetzelfde kunnen beweren. Tante Leida heeft overigens met succes de lagere school afgerond. -
PREMIUMVoor jou getest
Deze olijfolie uit de supermarkt komt als beste uit de test
Olijfolie is gezond, overal voor te gebruiken én lekker. Met name extra vierge: maagdelijke olie van de hoogste kwaliteit. Proef je dat ook in de flessen uit de supermarkt?
-
Facebook zet Instagram-accounts van jongeren standaard op privé
Ongewilde privéberichten en commentaar van vreemden zijn voor jongeren onder de 18 jaar die een profiel aanmaken op het populaire fotoplatform Instagram binnenkort verleden tijd. Moederbedrijf Facebook neemt maatregelen om deze jongere doelgroep te beschermen, schrijft de onderneming in een blog. Ook maakt Facebook het lastiger voor adverteerders om jongeren te bereiken. -
PREMIUMvideo
E-bikes steeds vaker gestolen: ‘Tien minuten? In dertig seconden hebben ze de fiets al mee’
Al jaren loopt het aantal aangiften van gestolen e-bikes op, maar volgens de Stichting Aanpak Fiets- en E-bikediefstal zijn de laatste cijfers verontrustend. Net als de manier van stelen. ‘Een dubbel slot is al lang niet voldoende meer.’ -
PREMIUMColumn
De vrouw die Peters hand vasthield
Nederland is een zorgvuldig opgemaakte vrouw met enorme aambeien. Een land dat het aan de oppervlakte aardig doet, maar bij nader onderzoek blijkt er aan de onderkant iets goed mis te gaan. Noem het de georganiseerde misdaad. Het schijnt hardnekkig te zijn. Aangezien ik het leven te leuk vind om deel te nemen aan criminele grimmigheden, snap ik niks van dit schurkencircuit. ‘Jongens, hou op met die duistere zaken en ga gitaar spelen voor je oma!’ Ach ja, mijn verstokte naïviteit is nooit vervangen door fris realisme.
