Leve de handgeschreven kaart
ColumnToen de uitbraak van corona definitief en wereldwijd een feit werd, besloot ik ansichtkaarten te sturen over de gehele aardkloot. Via het fenomeen Postcrossing; een online gemeenschap van bijna achthonderdduizend leden uit tweehonderd verschillende landen die graag kaartjes verzendt en ontvangt. Van Svetlana uit Wit-Rusland tot Nha uit Vietnam.
Delen per e-mail
De mensheid kan heden ten dage wel leuke post gebruiken, was mijn gedachte. Vooral in lockdown. Dan is het voor een Colombiaan heus prettig om ‘groeten uit Twente’ te krijgen, met de afbeelding van een authentieke waterput plus vrouw met knipmuts. Dat doet toch elke pandemie ter plekke verdampen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Uit het relaas van een thuisblijver
Soms moet je dingen denken. Soms moet je dingen niet hardop zeggen die je denkt. Je kunt denken: het is leuk voor mijn kind als het naar Avonturenpark Hellendoorn zou gaan. Vervolgens moet je een vel papier pakken en hierop een giraffe tekenen. Of een verhaal verzinnen over een bakker die praatzieke krentenbollen verkoopt. Of blauwe bessen gaan plukken in Langeveen en deze door het pannenkoekenbeslag roeren. -
PREMIUM
Column Het roer moet om
Onnavolgbaar; die hele Carola Schouten. Als je het stikstof-overschot denkt aan te kunnen pakken met: ‘De koeien krijgen vier maanden minder eiwit in hun krachtvoer, zodat we verder kunnen met snelwegverbreding en woningbouw, dan ben je geen tactisch-empathische politicus, maar een beunhaas met een rekenkladblok in de knuistjes. -
PREMIUM
Column Adempauze voor het onderwijs alsjeblieft!!
Volgens D66 moet het onderwijs op de schop. Waar heb ik dat eerder gehoord? Elk decennium lijkt er een hernieuwde visie op onderwijs te ontpoppen uit mensen die goed kunnen beschouwen, maar nog nooit voor een klas van negenentwintig kinderen hebben gestaan. -
PREMIUM
Column Reizen, het doet mijn twijfel rijzen
‘Op vakantie naar Mallorca?’ ‘Gewoon doen’, zegt een Twents reisbedrijf. Als de slager dit gezegd had, had ik ’m misschien geloofd. Een plaatselijke slager heeft geen belang bij klanten die Spaanse worsten gaan grillen op een strandje aan de Middellandse Zee. -
PREMIUM
COLUMN Mijn gedachten gaan uit naar Goor
Ja, ik heb enorme zin om tot mijn enkels in een plas bier te staan. Vocht is sowieso prettig deze dagen. Vooral uit de hemel. Maar onze wolken gedragen zich nogal lockdown. Zelfs mijn dochter van 7 maakt zich zorgen. „Mama, gaat het ooit weer regenen?” Gisteren heeft ze een paardenbloem bespuugd. „Hij had dorst, mama.”
-
PREMIUM
Column In de plus en in de min
Op weg naar Almelo, vlak na Zenderen, aan de rand van een weiland, tref ik al maanden het spandoek: ‘De natuur in de plus. De landbouw in de min. Is dat nou democratie?’ Joa, joa, denk ik dan. Ik weet niet wie welke grote filosoof uit Zenderen deze tekst geplaatst heeft. Al toont ie duidelijk z’n visie op het verband tussen landbouw en natuur. Namelijk dat deze twee los van elkaar staan. -
PREMIUM
Column Troost heeft recht op anderhalve millimeter
Ik heb iemand illegaal geknuffeld. Na een crematie. Het was nogal vervreemdend om afstand te moeten houden van snikkende mensen. Om vriendelijk te knikken naar een demente moeder, wiens dochter in de kist lag. Liever had ik minstens haar hand vastgehouden. Maar een vrouw van 82 aanraken staat in de huidige samenleving bijna gelijk aan doodslag, dus ik hield me in. -
PREMIUM
Column Pijnlijk, die vuist tegen Halsema
Die nationale verontwaardiging die Femke Halsema momenteel over haar uitgestort krijgt, vind ik buitenproportioneel. En pijnlijk. De vuist tegen racisme is verworden tot een vuist tegen Halsema. En ook dat is de schuld van Halsema, zeggen sommigen.
