PREMIUM
Leve de handgeschreven kaart
ColumnToen de uitbraak van corona definitief en wereldwijd een feit werd, besloot ik ansichtkaarten te sturen over de gehele aardkloot. Via het fenomeen Postcrossing; een online gemeenschap van bijna achthonderdduizend leden uit tweehonderd verschillende landen die graag kaartjes verzendt en ontvangt. Van Svetlana uit Wit-Rusland tot Nha uit Vietnam.
Delen per e-mail
De mensheid kan heden ten dage wel leuke post gebruiken, was mijn gedachte. Vooral in lockdown. Dan is het voor een Colombiaan heus prettig om ‘groeten uit Twente’ te krijgen, met de afbeelding van een authentieke waterput plus vrouw met knipmuts. Dat doet toch elke pandemie ter plekke verdampen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN
Je bent een topper: dat voelt als een belediging
Er is een woord dat ik in 2021 niet meer horen wil. Een woord dat ik het liefst per direct wil verwijzen naar het grote rijk der vergetelheid. Een woord waarvan ik denk: Hoe is het ’m in godsnaam gelukt om een serieuze positie in ons dagelijkse taalgebruik te verwerven? -
PREMIUMCOLUMN
Kan ’t iets minder met die herrie?
Ideetje. Je kan die 2 tot 4 miljard euro tamelijk onvoorwaardelijke overheidssteun die waarschijnlijk aan de KLM gegeven gaat worden ook rechtstreeks aan haar 33.000 werknemers schenken. Tenminste als het argument is dat je KLM moet behouden, vanwege al die banen die anders in het luchtledige verdwijnen. -
PREMIUMColumn
Reizen, het doet mijn twijfel rijzen
‘Op vakantie naar Mallorca?’ ‘Gewoon doen’, zegt een Twents reisbedrijf. Als de slager dit gezegd had, had ik ’m misschien geloofd. Een plaatselijke slager heeft geen belang bij klanten die Spaanse worsten gaan grillen op een strandje aan de Middellandse Zee. -
PREMIUMColumn
Gevangen gezet in onze eigen huizen
In feite zijn we in de avonduren gevangen gezet in onze huizen. Daar haal ik niet mijn schouders bij op. Dat vind ik ronduit heftig. Heftig voor de mensen zonder tuin, drie pubers en een ondermijnend huwelijk. -
PREMIUMColumn
Troost heeft recht op anderhalve millimeter
Ik heb iemand illegaal geknuffeld. Na een crematie. Het was nogal vervreemdend om afstand te moeten houden van snikkende mensen. Om vriendelijk te knikken naar een demente moeder, wiens dochter in de kist lag. Liever had ik minstens haar hand vastgehouden. Maar een vrouw van 82 aanraken staat in de huidige samenleving bijna gelijk aan doodslag, dus ik hield me in.
-
PREMIUMColumn
Die jongen in de lift had jouw kind kunnen zijn
Arnhem. Die vader met dat zoontje in de lift. Het beeld gaat mijn hoofd niet uit. De vermoedelijke oorzaak blijft ook hardnekkig hangen. Vuurwerk, aangestoken door een twaalf- en een dertienjarige. De tieners zitten voorlopig nog vast, lees ik in de krant. -
PREMIUMColumn
Pijnlijk, die vuist tegen Halsema
Die nationale verontwaardiging die Femke Halsema momenteel over haar uitgestort krijgt, vind ik buitenproportioneel. En pijnlijk. De vuist tegen racisme is verworden tot een vuist tegen Halsema. En ook dat is de schuld van Halsema, zeggen sommigen. -
PREMIUMColumn
Verroeste kisten met neusjes van mos
In zekere zin lijk ik op de directrice van Twente Airport, Meiltje de Groot. Mensen kunnen bij mij ook altijd hun vervoersmiddel parkeren. Daar ben ik heel makkelijk in. ‘O, zet ’m zolang hier neer!’ zeg ik dan. Maar meestal gaat het dan niet om zes vliegtuigen. Daar heb ik geen ruimte voor in de tuin.