PREMIUM
‘Nevenschade’ volgens onze Ank
ColumnZes jaar moet ik geweest zijn, toen ik op onoplettende wijze de straat overstak en in botsing kwam met een oude vrouw op de fiets. Ik zie ’t mens nog liggen. Met name haar stevige kuiten,gehuld in een vleeskleurige panty.
Delen per e-mail
Naast haar lag een pot Koeleman-appelmoes. In smurrie en scherven. Mijn moeder was direct ter plaatse en bood de vrouw ruimschoots slachtofferhulp in de vorm van een stoel, troostende koffie en een nieuwe pot moes. Eigenlijk had ik ook getroost willen worden. Een zachte hand willen voelen op het schuldgevoel dat, foei-foei-foei, door mijn maag woei.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn
Hey Baartman, vanwaar die brandhaard in Twente?
Er kwam een telefoontje uit Haarlem: „Hey Baartman, waarom hebben jullie er zo’n blijvende brandhaard van in Twente?” Hij zei nog net geen zootje. -
PREMIUMColumn
Leve de handgeschreven kaart
Toen de uitbraak van corona definitief en wereldwijd een feit werd, besloot ik ansichtkaarten te sturen over de gehele aardkloot. Via het fenomeen Postcrossing; een online gemeenschap van bijna achthonderdduizend leden uit tweehonderd verschillende landen die graag kaartjes verzendt en ontvangt. Van Svetlana uit Wit-Rusland tot Nha uit Vietnam. -
PREMIUMColumn
Hoe Nederland koos: Het maakt geen flikker uit, geen bal
Het maakt geen ruk uit. Geen snars. Geen ene sodemieter. Je kan op de dertiende plek van je kieslijst een man hebben staan die verdacht wordt van het prostitueren van eigen vrouw aan beveiligers en toch zeventien zetels krijgen in de kamer. Dat kan gewoon in Nederland. Waarom!? Omdat de mensen normen en waarden zo’n belangrijk verkiezingsthema vinden. Not. -
PREMIUMCOLUMN
‘Famke Louise als eendagsvlieg in het hol van de leeuw. Afgeslacht. Kansloos. Boontje en loontje’
Toen ik één jaar oud was, heb ik mezelf van gezicht tot bips besmeurd met talkpoeder en daarna tentoongesteld aan mijn ouders. Het kwam door mijn zusje. Dat was namelijk geboren. En dat had ze niet moeten doen, want het was de genadeslag voor mijn alleenrecht op de exclusieve aandacht van vader en moeder. De talkpoeder bleek zeer effectief. Alle blikken waren op mij gericht. Er werd gelachen. Het moet dit moment geweest zijn dat er een cabaretzaadje is geplant. Bespottelijk gedrag baart belangstelling. -
PREMIUMColumn
Blauw bloed kruipt waar het niet gaan kan
Sinds wanneer heeft de koning een voorbeeldfunctie? Een koning is in feite niets anders dan een gekroond knaapje dat op kosten van het volk zich een leven kan permitteren dat haaks staat op het ploeterende bestaan van menig gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. In ruil daarvoor leest de beste man uit statige toespraken voor dat men dient om te kijken naar het gezin dat wekelijks naar de voedselbank moet. Dat is de koning in een notendop. Of in zijn geval: in een cockpit.
-
PREMIUMColumn
Hoe leg ik aan mijn dochter uit wat de dood is?
Toen mijn dochter vandaag voor de derde keer over de dood begon, besloot ik de hemel te introduceren. Als troostrijk alternatief voor de rauwe realiteit. Diezelfde hemel had ik een jaar geleden al opgevoerd, maar dat bleek kansloos. -
PREMIUMColumn
Financiële hulp voor ‘Leefbaar Platteland’
Provincie Overijssel stelt per 1 september 3,75 miljoen euro subsidie beschikbaar voor het plan ‘Leefbaar platteland’. Dat verbaast me. Ik wist niet dat het platteland dringend financiële hulp nodig had om de leefbaarheid te verhogen. De afgelopen maanden ben ik juist naar het platteland gefietst omdat het er zo leefbaar was. Er is ruimte. Er is rust. Er is stilte. Dat kan je van Enschede niet elk weekend zeggen. -
PREMIUMColumn
Een wankel draadje van geluk
Wat weet ik van vrijheid? Ik was als kind nooit op Lesbos en dat mijn moeder zei: ‘Je moet in de tent blijven, schat. De zeep is op en ik wil niet dat je besmet raakt.’ ‘Maar ik wil met Zianab spelen!’ ‘Je kan niet spelen en morgen ook niet.’
