Twee fietsjes voor vluchtelingengezin in het azc Azelo
ColumnBORNE - Het was misschien de meest bijzondere ontmoeting van dit jaar. Het begon bij m’n vader. Hij had een fietsje in de schuur staan. Een klein rood fietsje. „Ik zoek een jong vluchtelingengezin aan wie ik het kan geven,” zei hij. Dat vond ik uiterst nobel van mijn vader. Zelf had ik ook een fietsje in de schuur staan, maar dat had ik op Marktplaats gezet. Zonder succes overigens. In mij schuilt een matige handelaar.
Delen per e-mail
Ik hoopte dat mijn vader niet te opzichtig op zoek was naar een vluchtelingengezin. ‘Goedemiddag, bent u misschien gevlucht?’ ‘Nee, wij wonen al jaren aan de Piet Heinstraat.’ De dag brak aan dat hij ze trof. In het centrum van Borne: een man, een vrouw en twee kinderen. „Vanavond om half acht bij het azc in Azelo heb ik met de vrouw afgesproken,” zei hij. Graag had ik bij de totstandkoming van deze afspraak willen zijn. Aangezien mijn vader beter Twents dan Engels spreekt. „Ik ga mee”, zei ik, „dan laden we mijn fietsje ook in.”
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Wat als er geen morgen is? ‘Ik zou uitgebreid de vleselijke liefde vieren’
BORNE - Als er geen morgen is, wat zou Nathalie Baartman (46) uit Borne, cabaretier, dan doen? -
PREMIUMColumn
Ik blijf voortaan vaste klant bij het Repair Café
Wat heeft ie?, vroeg ik aan de man die tegenover mij zat aan de wachttafel bij Repair Café. De man streelde zijn Senseo-apparaat en sprak: ‘De klep wil niet meer open. Helemaal vacuüm gezogen.’ ‘Zal ik eens rukken?’, stelde ik voor. Dat wilde de man absoluut niet. En dat vond ik een verstandig besluit. Het was immers geen Sloop Café. -
PREMIUM
Bidden voor Biden
Vier jaar geleden kotste mijn dochter tijdens de verkiezingsnacht in de VS haar bedje onder. De volgende morgen was Trump president. Voorspellend spugen heet dat. Noem haar een overgeef-orakel. Dus toen ik woensdagochtend geen slijmerige plens herkauwde macaroni op haar kussen aantrof, gaf mij dit hoop. -
PREMIUMCOLUMN
Oost, West, Thuis zijn is een test
Sinds het moment dat de theaters sloten, kreeg mijn auto een lekke band, weigert mijn elektrische fiets me vooruit te stuwen, barstte het scherm van mijn telefoon, staakte de gemotoriseerde melkopschuimer z’n activiteit, stopte de CV-ketel met pompen en brak tenslotte mijn linkercontactlens in twee. -
PREMIUMColumn
Adempauze voor het onderwijs alsjeblieft!!
Volgens D66 moet het onderwijs op de schop. Waar heb ik dat eerder gehoord? Elk decennium lijkt er een hernieuwde visie op onderwijs te ontpoppen uit mensen die goed kunnen beschouwen, maar nog nooit voor een klas van negenentwintig kinderen hebben gestaan.
-
PREMIUMColumn
Soms lijkt alles waar en soms helemaal niets
Vandaag was ik mijn waarheid kwijt. Ik had ’m voor het slapengaan nog op ’t nachtkastje gelegd. ‘Welterusten, ouwe.’ Maar de volgende morgen lag ie er niet meer. Ik verdenk mijn telefoon ervan dat ie de waarheid opgegeten heeft. Mijn telefoon eet namelijk alles op. Mijn aandacht, mijn tijd en mijn focus. Zonder waarheid geen heldere weg. Zoiets zei de man, ooit liggend in een kribbe, ook al. -
PREMIUMCOLUMN
Mijn gedachten gaan uit naar Goor
Ja, ik heb enorme zin om tot mijn enkels in een plas bier te staan. Vocht is sowieso prettig deze dagen. Vooral uit de hemel. Maar onze wolken gedragen zich nogal lockdown. Zelfs mijn dochter van 7 maakt zich zorgen. „Mama, gaat het ooit weer regenen?” Gisteren heeft ze een paardenbloem bespuugd. „Hij had dorst, mama.” -
PREMIUMCOLUMN
Kan ’t iets minder met die herrie?
Ideetje. Je kan die 2 tot 4 miljard euro tamelijk onvoorwaardelijke overheidssteun die waarschijnlijk aan de KLM gegeven gaat worden ook rechtstreeks aan haar 33.000 werknemers schenken. Tenminste als het argument is dat je KLM moet behouden, vanwege al die banen die anders in het luchtledige verdwijnen.