PREMIUM
Verroeste kisten met neusjes van mos
ColumnIn zekere zin lijk ik op de directrice van Twente Airport, Meiltje de Groot. Mensen kunnen bij mij ook altijd hun vervoersmiddel parkeren. Daar ben ik heel makkelijk in. ‘O, zet ’m zolang hier neer!’ zeg ik dan. Maar meestal gaat het dan niet om zes vliegtuigen. Daar heb ik geen ruimte voor in de tuin.
Delen per e-mail
Ik ben niet in het bezit van een natuurgebied. En als ik in het bezit zou zijn van een natuurgebied zou ik er geen vliegtuigen plaatsen. Nee, dan zou ik beuken planten. Voor het Grote Baartman Beukennootjes Bos.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column In de plus en in de min
Op weg naar Almelo, vlak na Zenderen, aan de rand van een weiland, tref ik al maanden het spandoek: ‘De natuur in de plus. De landbouw in de min. Is dat nou democratie?’ Joa, joa, denk ik dan. Ik weet niet wie welke grote filosoof uit Zenderen deze tekst geplaatst heeft. Al toont ie duidelijk z’n visie op het verband tussen landbouw en natuur. Namelijk dat deze twee los van elkaar staan. -
PREMIUM
COLUMN Al vijf maanden een kans op corona, ook zonder app
Stel: je zit ’s avonds aan een bord macaroni en er klinkt plots een piep door je huis. En aangezien er heel veel kan piepen in je huis, volgt er een kort moment van vertwijfeling. Is de wekker in de war? -
PREMIUM
COLUMN Krankjorum voor Democratie
Dat is me toch ook wat. Zit je doodleuk als verse politicus van Forum voor Democratie in de Provinciale Staten, blijkt Forum voor Democratie ineens doorspekt te zijn met antisemitische en extreemrechtse sentimenten. Nee, zoiets zie je niet aankomen. Vreselijk moet dat zijn. Wat een deceptie voor die mensen. -
PREMIUM
Column Help! De buurman blaft
Hij duikt regelmatig op in het straatbeeld. Bijna elke woonwijk heeft er eentje. Hij is het onderwerp van gesprek op menig verjaardag. Hij is nietsontziend en streeft naar volledige heerschappij. De ‘Blijf-met-je-tengels-van-MIJN-openbare-parkeerplek’-man. Tot op zekere hoogte is dit herkenbaar. Iedere autobezitter zonder oprit heeft zijn of haar favoriete plek aan straat. Ik ook. -
PREMIUM
Column Ik wil na de coronacrisis een Grote Twentse Knuffeloptocht
Natuurlijk baal ik ervan dat de Grote Folkloristische Bornse Palmpasen Optocht morgen niet doorgaat. Ik houd van folkloristische optochten. Het liefst met een blaasorkest, veel gebloemde jurkjes en luidkeelse liederen over eieren. Bim bam beieren.
-
PREMIUM
Column Die jongen in de lift had jouw kind kunnen zijn
Arnhem. Die vader met dat zoontje in de lift. Het beeld gaat mijn hoofd niet uit. De vermoedelijke oorzaak blijft ook hardnekkig hangen. Vuurwerk, aangestoken door een twaalf- en een dertienjarige. De tieners zitten voorlopig nog vast, lees ik in de krant. -
PREMIUM
Column Kleine generator van genegenheid
Het kan zijn dat ik één dezer dagen ongevraagd naar u zwaai. Niet omdat ik u ken, maar omdat zwaaien het minste is dat een mens kan doen. ‘Hallo zeggen’ doe ik niet. U weet dat de kans groot is dat ik sputter. Ik kom uit een oud geslacht van sputteraars. Ik zwaai naar u, omdat ik u zie. Het is noodzakelijk dat ik u zie, omdat ik gepaste afstand tot u moet bewaren. Dan zet ik een stap naar achter en u een stap opzij. -
PREMIUM
Column Soms lijkt alles waar en soms helemaal niets
Vandaag was ik mijn waarheid kwijt. Ik had ’m voor het slapengaan nog op ’t nachtkastje gelegd. ‘Welterusten, ouwe.’ Maar de volgende morgen lag ie er niet meer. Ik verdenk mijn telefoon ervan dat ie de waarheid opgegeten heeft. Mijn telefoon eet namelijk alles op. Mijn aandacht, mijn tijd en mijn focus. Zonder waarheid geen heldere weg. Zoiets zei de man, ooit liggend in een kribbe, ook al.
