FC Utrecht pakt eerste competitiezege van het jaar, Douvikas solliciteert naar basisplek

De Tsamiko laat hij maar achterwege, Tasos Douvikas, wanneer hij de Bunnik Side bedankt voor z’n vocale diensten. Voor zo’n zwoele Griekse dans leent het povere schouwspel van de ruim negentig minuten ervoor zich ook niet, lijkt hij te denken. En het weer al helemaal niet. Maar blij is hij wél, de spits. Dankzij zijn doelpunt tegen Excelsior is FC Utrecht drie kostbare punten rijker en hijzelf vermoedelijk gestegen in de pikorde. Grote vraag: mag hij zaterdag, wanneer AZ wacht in Alkmaar, opnieuw starten?

Trainers reppen altijd tevreden over een luxeprobleem, wanneer het over de concurrentiestrijd gaat. Michael Silberbauer, de ondanks de matige tweede helft tegen Excelsior weer luid bezongen FC Utrecht-coach, denkt er niet anders over. Hoe sterker ‘de bank’ immers, des te meer kans op het verwezenlijken van mooie dromen. Een tikkeltje gechargeerd valt te stellen dat ze in Galgenwaard wel drie banken kunnen plaatsen, gezien de bonte verzameling aan spelers die er een plaatsje moet zien te vinden. En in zekere zin staat Douvikas symbool voor de schaduwzijde van zo’n overschot aan interieur. De Griek heeft in Bas Dost gewoonlijk een bewezen topspits voor zich, een routinier die mede vanwege zijn indrukwekkende cv doorgaans kan rekenen op een plaatsje in het veld, ver weg van die door voetballers zo verfoeide bank. Maar juist Douvikas heeft in de keren dat hij mocht starten ondubbelzinnig bewezen dat hij belangrijk is voor zijn elftal. Zijn prima optreden tegen de Kralingers, vanavond in een even koud als goed gevuld stadion, onderstreept dat.

De cijfers: in de 18 wedstrijden waarin hij dit seizoen minuten maakte, twee duels in het KNVB-bekertoernooi meegerekend, was hij goed voor acht goals. Ofwel: een moyenne waarmee vrijwel elke spits in de wereld verzekerd zou zijn van een basisplaats. Daar staat tegenover dat Dost, indien niet geblesseerd zoals tegen Excelsior, normaal gesproken tenminste zo trefzeker is. Maar ergens is het natuurlijk kapitaalvernietiging om een spits van 23 jaar, in de bloei van zijn leven, langzaam maar zeker aan een houten kont te helpen. En, dat vooral ook, wrang voor de aanvaller zelf die, a la zijn voornaamste concurrent, snakt naar een loopbaan vol doelpunten in prachtige Europese stadions.

Tegen Excelsior bewijst Douvikas dat hij op dit moment in de basis thuishoort. Het zit ‘m niet alleen in het doelpunt waarmee hij FC Utrecht na fraai aangeven van Can Bozdogan op voorsprong helpt. Het komt ook tot uitdrukking in de wijze waarop hij steevast ruimte creëert voor zijn ploeggenoten, hoe hij kort voor rust handig een door Jens Toornstra overgeschoten vrije trap versiert. En hoe hij even daarvoor geniepig zijn tweede treffer lijkt te maken, maar dan door scheidsrechter Laurens Gerrits terecht wordt afgefloten vanwege hands.

Toeval is het allerminst dat Douvikas nu, met het sluiten van de transfermarkt in zicht, nog altijd begeerd wordt door verschillende buitenlandse clubs. En ja, hoe handelt technisch directeur Jordy Zuidam wanneer elders met de buidel gezwaaid wordt? Wat vaststaat: een vertrek van Douvikas zou, zeker met het oog op het feit dat Dost na dit seizoen weggaat, sportief gezien een blunder zijn.