Enschedese bestuurder nog altijd verbaasd over optreden van tegenstanders azc

Uit alle macht verdedigde Van Houdt maandenlang de komst van vluchtelingen naar z’n stad. „Omdat ik vind dat je mensen in nood moet helpen.” Daar ligt zijn motivatie, zegt hij, ingegeven door zijn christelijke overtuiging. „Maar ik vind ook dat een stad als Enschede er moet zijn, moet laten zien dat we hier in staat zijn om onze verantwoordelijkheid te nemen. Ook in de toekomst, mocht het nodig zijn.”

Doelwit
Die mening bleek lang niet iedereen te delen. Lange tijd kwam Enschede in het landelijke nieuws door grootschalige en luidruchtige protesten. Met Van Houdt als gemeenschappelijk doelwit.

Na een korte stilte: „Dat ik kritiek kreeg op de besluiten is niet erg, dat hoort bij mijn vak. Maar het werd te persoonlijk, dat deed pijn. Het ergst vond ik dat mijn christelijke geloof werd gebruikt om mij aan te pakken. ‘Hij doet dit alleen maar omdat hij christen is’, schreven ze dan. Ook al zou dat zo zijn, de gemeenteraad stemde in met de komst van het azc en gaf mij daarmee de opdracht om het te regelen. Het was geen persoonlijk besluit. Al heb ik het wel met overtuiging uitgevoerd.”

Bedreigingen
Maar wellicht nog meer dan de verwijzingen naar zijn christelijke geloofsovertuiging, hebben hem de bedreigingen jegens zijn vrouw en drie kinderen hem geraakt. Hij slikt. „Er stond een groep demonstranten voor mijn huis toen ik in vergadering zat. Mijn vrouw bracht net onze kinderen naar bed. Er werd zwaar vuurwerk afgestoken. De politie bracht me op de hoogte.” De wethouder laat een stilte vallen. Tranen volgen.

De gedachte dat zijn vrouw en drie kinderen werden meegesleurd in zijn werk emotioneert hem. „Niet zo gek toch? Ik heb me echt zorgen moeten maken over de veiligheid van mijn kinderen. Ja, ik heb aangifte gedaan.”

Beschuldigingen
Verbaasd heeft Van Houdt zich over onjuiste beschuldigingen waar hij zich niet tegen kon wapenen. Keer op keer zeiden tegenstanders dat het gezin Van Houdt was verhuisd om zelf niet in de buurt van het azc te hoeven wonen, en dat Van Houdt zijn kinderen om diezelfde reden naar een andere school liet gaan. Totale onzin, zegt hij. „Ik woon nog steeds in de buurt van Dolphia en het Eschmarkerveld. En mijn kinderen zaten daar al niet op school.”

De naam Dolphia is gevallen. De wijk werd het symbool van de anti-azcprotesten. Toch weigert Van Houdt de volksbuurt neer te sabelen. „Maar weinig mensen weten dat ik ooit postbode was in Dolphia. Het was nergens zo leuk als daar, met gastvrije mensen. Daarom geloof ik ook niet dat de hele wijk tegen de komst van het azc was.”

Mooiste baan
Hoewel het vluchtelingenvraagstuk een flinke wissel trok op zijn privéleven heeft Van Houdt geen spijt van zijn keuze om wethouder te worden. „Dit is een ambt met een groot afbreukrisico, dat wist ik vooraf. Maar ik vind het de mooiste baan die ik me kan wensen. De beste oplossingen zoeken voor ‘mijn’ stad, geweldig toch! Ik ben en voel me ook wethouder van álle Enschedeërs, ook van de tegenstanders van het azc. Wat me zorgen baart zijn sommige omgangsvormen. We zouden vaker in de spiegel moeten kijken om ons af te vragen of bedreigen en schelden wel de juiste manier is.”