Toen ik op kerstavond mijn trui uittrok zag ik tot mijn grote verrassing dat aan de binnenkant ervan een opdracht stond. ‘Live couragely’ (leef dapper) spoorde de trui me aan. Ik houd daar eigenlijk niet van. Er zijn overhemden die je vanaf de binnenkant van het kraagje ‘have a nice day’ toewensen. Dat beslis ik zelf wel. Maar wat de trui me nu opdroeg, ik moest erom glimlachen. Want inderdaad had die hele kerst wel wat dapperheid gevergd. Het was niet dat ik er tegenop zag, maar zorgen of we het allemaal zouden redden, die had ik wel gehad.

Niet vieren vonden we geen optie, mijn zoon en dochter die op kamers wonen horen nu eenmaal bij mijn gezin en hebben het zwaar genoeg in hun eentje. Het moest veilig kunnen. Alleen de twee oudsten, van wie een met aanhang, zouden komen. We hadden een extra tafel bijgezet voor de 1,5 meter, de ramen stonden open en ik had, ondanks de buien, buiten in de tuin een vuurtje gemaakt, om de loop erin te houden. Het was, niet alleen bij ons, maar ik denk in heel de wereld, de best voorbereide en meest voorbesproken kerst ooit.

En nu, het was al ver na twaalven, hadden we net mijn dochter met vriend en mijn zoon uitgezwaaid en de conclusie was: dit was een geslaagde kerstavond. Binnen alle wettelijke en ethische kaders: een maximaal aantal gasten, met een maximale hoeveelheid eten, minimaal 2 meter tussen alle volwassenen en maximale goede moed en vrolijkheid. Alleen bij de wijn waren sommigen van ons misschien over het maximum heen gegaan. Ik weet niet of de breiers van mijn trui daar het etiket ‘dapper’ op zou plakken, maar een kerst vol levensvreugde was het wel. Ja, dat hadden we toch maar gefikst.

De volgende dagen hoorden we tussen de plaatjes van de top 2000  door, hoe het jaar probeerde zijn laatste oneffenheden weg te poetsen. De brexit kwam op de valreep tot stand, de firma Pfizer begon zijn vaccin uit te rollen, de paus wenste ons vrede toe en Willem-Alexander gaf zomaar alle twitteraars onder uit de zak. Het misschien wel langste kerstweekeinde van deze eeuw, was zich de geschiedenisboekjes aan het inschrijven. Later zullen we misschien zeggen dat dit de kerst ‘aan de vooravond’ van de grote opluchting was. Het einde van de grote lockdown. Wie weet.