Frimpong wil over vier jaar toeslaan: Dan lach ik ook, maar met een plak om m'n nek'

Door Thomas Sijtsma

Na de laatste run stapt Frimpong met een brede lach van de slee. De skeletonner heeft geen aandacht voor het scorebord, hij weet al dat hij 30ste is geworden. Hij vindt het bijzaak. De lach wordt gevolgd door twee armen in de lucht en een ritmisch dansje met Sohoorang, de witte tijger die als mascotte bij alle evenementen in Pyeongchang aanwezig is.

Frimpong krijgt een groter applaus dan de Zuid-Koreaan en uiteindelijke winnaar Sungbin Yun. Als geen ander weet de Ghanees het publiek te bespelen en de aandacht op zich te vestigen. Soms tot ergernis van de andere deelnemers van dit onderdeel.

Zij wijzen naar de plaatsingswijze van Frimpong. De ingangseisen voor de Winterspelen van de Ghanese bobslee- en skeletonbond zijn soepel en Frimpong heeft op slimme wijze de dun bezette plaatsingswedstrijden gekozen om in aanmerking te komen voor Pyeongchang 2018.

,,Die kritiek doet me niets,” zegt Frimpong naast de baan in Alpensia nadat hij net met 120 kilometer per uur is afgedaald. ,,Ik kon ook thuis zitten en niets doen. Iemand moet de laatste zijn. Dat is heel realistisch degene geworden met de minste ervaring.”

Frimpong wilde in Zuid-Korea vooral barrières breken. ,,Over mijn prestatie kan ik niet heel tevreden zijn. Als topsporter wil je het beste uit jezelf halen, de wereld veroveren met de sport. Alles op zijn tijd, de weg naar Pyeongchang was lang genoeg. Ik ben trots dat ik zover ben gekomen.”

De runs van 53.97, 54.46 en 53.69 blijven gemiddeld vier seconden boven de tijden van de beste skeletonners in Zuid-Korea. Frimpong komt op de eindrangschikking na de Israëlier Adam Edelman en de Jamaicaan Anthony Watson. Ook geen hoogvliegers.

Naast het ontbreken van ervaring wijt Frimpong zijn uitslag aan de gebrekkige professionaliteit van het Ghanese olympisch comité. ,,Ik hoop dat ik door het behalen van de Spelen meer sponsoren kan aantrekken zodat ik ook eindelijk kan leven als een topsporter. De afgelopen maanden heb ik te veel tijd gestoken in randzaken.”

Frimpong moest in de laatste week nog winterkleding regelen voor hem en zijn begeleidende staf, zocht accommodatie voor zijn familie en maakte tientallen afspraken met de pers. Voor trainen en voorbereiden van de race bleef geen tijd over.

Over vier jaar moet die stap naar professionalisering ver achter zich liggen. Vanaf nu wil Frimpong elke dag beter worden, elke dag het uiterste van zichzelf vragen en dan uiteindelijk in Peking tijdens de Winterspelen van 2022 definitief toeslaan. ,,Dan lach ik ook na de afdalingen, maar dan wel met een plak om mijn nek.”