Zie de opwellende tranen in de ogen van Dafne Schippers en voel me waardeloos dat ik geen zakdoek bij me draag

Ha Arjan,
Denkend aan mijn eerste Spelen als verslaggever zie ik Sifan Hassan op haar blote voetjes traag een ereronde maken, Annemiek van Vleuten veel te enthousiast verzorger Ruud knuffelen, Mathieu van der Poel met zijn voorwiel een plankje zoeken met een salto, een pijnlijke val en een gebroken olympische droom als gevolg.

Ik zie het stof op het gezicht van Milan Vader. De rolstoel waarmee Rachel Klamer wordt afgevoerd na de triatlon. De regenboog naast de Rainbow Bridge. Ik voel het klamme zweet op mijn rug tijdens het tikken en bij het bekijken van het uitzicht op de 54ste verdieping van de Mori Tower.

Ik zie opnieuw Annemiek van Vleuten juichen (maar nu terecht) en haar vragen om een beha, voordat ze naar de podiumceremonie gaat. Ik herinner mij ineens weer Bauke Mollema - gevoelsmatig een eeuwigheid geleden - en zijn heldere alsof-het-niets-is-analyse van zijn olympische wegrit.

Ik zie de brede bovenbenen van Harrie Lavreysen over een wielerbaan denderen. Er klinkt een echo van een aantal holle, loze kreten van Thomas Bach - ik kan er opnieuw en met de beste wil van de wereld geen krachtige boodschap in ontdekken. Ik zie Arno Kamminga en een voortreffelijke schoolslag. Ik denk aan Reshmie Oogink en Candy Jacobs en hoe hard en eenzaam deze Spelen konden zijn. Ik tel nog één keer de hoeveelheid sterretjes die Liemarvin Bonevacia zag na zijn 400 meter.

Ik denk aan mijn gewaardeerde penvriend en dat het afkicken wordt.

Dank voor alles,

Pim

Hi Pim,
Denkend aan mijn eerste Spelen als verslaggever ben ik terug in de KL861 en vraag ik me af waarom ik dit vluchtnummer moet onthouden. Weer hoor ik Pieter van den Hoogenband na vier stroeve dagen zeggen dat het allemaal wel goed komt, zeker met die medailles. Dan zie ik ontelbaar veel Nederlandse roeiers met medailles om hun nek door een mixed zone paraderen, als symbool van de ommekeer. Ik hoor Niek ‘Kniemann’ een verhaal afsteken over een gouden medaille met een traan, waar ik een brok van in m’n keel krijg. Ik zie Femke Bol zo vrij naar brons fladderen, als een groep 8’er na de laatste bel voor de zomervakantie. Zie de opwellende tranen in de ogen van Dafne Schippers en voel me waardeloos dat ik geen zakdoek bij me draag. Hoor nog de stilte van het lege beachvolleybalstadion, waar ik heen ga voor een stunt die niet komt. Zie Pim Ras voor me die eindeloos scrolt door twaalf juichfoto’s van Sifan Hassan en bij elk beeld weer tevreden gniffelt. Ik lach mee met ‘SkateKeet’, zeg ook negen keer ‘super’ in een minuut en denk: waar ben jij nu toch verdwaald, kind? Ik zie de krantenkop weer meteen voor me als Sarina Wiegman me in Miyagi vertelt dat het hotel van de voetbalsters op een gevangenis lijkt. Hét duel van Harrie en Jeffrey, ik geniet er nog van na. Net als van dat ene loopje met jou Pim, in Nishi-Kasai. Nog pijn in m’n bovenbenen.

We blijven appen,

Arjan

Klik op onderstaande ringen om rechtstreeks naar al het olympisch nieuws, onze podcasts en video’s en het complete programma te gaan.

Bekijk hieronder onze video’s over de Olympische Spelen.

Beluister hieronder onze olympische podcasts.

Bekijk hieronder het complete schema van de Olympische Spelen, waarbij je precies kunt zien wanneer de Nederlandse atleten in actie komen.