Boycot rapper Boef: terecht of niet?

Angelique Kunst

Het is alweer een poosje geleden dat iemand me ‘hoer’ noemde, dus misschien is het ontwenning. Maar ik was niet heel erg geshockeerd door de uitspraken van Rapper Boef. U weet wel, dat Alkmaarse ventje van Frans-Algerijnse afkomst die vindt dat vrouwen die alcohol drinken, met vreemde jongens praten en korte rokjes dragen hoeren zijn. Ach ja. Het zegt meer over zijn gebrek aan multiculturele opvoeding dan over moderne vrouwen. En het kan voor niemand echt een verrassing zijn geweest. In zijn grootste hits rapt hij teksten als Bitches sucken mij backstage en hoe ze likt aan mijn banaan maakt me apetrots. Dus dat er aan Boefs moraal een steekje los zit kan eigenlijk niemand ontgaan zijn.

Daarom ook was ik hogelijk verbaasd over de mensen die zich nu ineens druk maken over de ‘voorbeeldfunctie’ die Boef zou hebben. Met name onder 13- en 14-jarige kinderen schijnt hij waanzinnig populair te zijn. En het zou op die jonge pubers een desastreuze invloed hebben dat hun held zulke ranzige denkbeelden over vrouwen heeft. Vandaar dat er door het hele land concerten werden gecanceld.

Maar sinds wanneer hebben Bekende Nederlanders een voorbeeldfunctie? Is morele zuiverheid ineens een vereiste voor beroemdheid? Kom nou. Als Boef een voorbeeldfunctie had willen hebben was hij wel docent maatschappijleer geworden. Voorbeeldfuncties mag je eisen van mensen die met belastinggeld worden betaald of zij die anderen moreel de maat nemen. Docenten bijvoorbeeld, maar ook IOC-bestuurders, leden van het Koninklijk Huis, politiemensen, dominees. Die horen onberispelijk te zijn. Rappers niet. Rappers zijn bad.

Is mo

En stel je nou eens voor dat Boef echt wordt kaltgestellt. Nooit meer een optreden, vlog offline, nooit meer gedraaid op de radio. Kunnen ouders van jonge pubers dan rustig gaan slapen? Het lijkt me toch dat opvoeden meer inhoudt dan het systematisch uitroeien van schadelijke invloeden. Bovendien, als we dat consequent hadden gedaan hadden we nooit meer iets gehoord van Jan Cremer, nadat hij de wereld verblijdde met de zin: ‘Ik heb eens een keer ’n zwarte kier genaaid in Oran, daar konden we met de héle compagnie tegelijk wel in rondmarcheren, gottegottegot wat een grote flamoes’. Racistisch en seksistisch en volgens de toendertijd heersende moraal (we schrijven 1964) zeer schadelijk voor de jeugd. Zestig jaar hadden we in Enschede toch bijna een heus museum voor dit Verlichte Genie. Goedgekeurd door de ganse politiek correcte elite. Bleek Jan uiteindelijk toch nog een voorbeeldfunctie te hebben gehad.

Henk van Schuppen

Het nieuwe jaar is amper op gang en het publieke debat is al weer een paar keer door de ondergrens gegaan. Eerst hebben we met een onverbloemd collectief genoegen afscheid genomen van Camiel Eurlings. Publieke figuren wiens voorbeeldfunctie in het geding is, worden in dit land zonder pardon levend begraven. Toen de gevallen Limburger al lang ter aarde was besteld, stond de nationale colonne der columnisten eensgezind klaar om zijn graf nog eens stevig aan te stampen. Stel je voor dat hij weer op staat.

Daarna trok een ander vrouwonvriendelijk heerschap de aandacht. Een zekere Rapper Boef - nooit gehoord van die man en dat had ik graag zo gehouden - noemde vrouwen die in korte rokjes op stap gaan hoeren. Niveauloze retoriek. Hij meent het nog ook. Wat een minachting van zijn fans. Dus kreeg hij direct de rekening gepresenteerd. Veel van zijn optredens werden afgeblazen. Prima.

Toch kreeg Boef, die zijn schooldirectrice eerder al kankerhoer noemde, hier en daar nog iets te veel eer. Erik Dijkstra, onze Twentse afgevaardigde aan de nationale praattafels, bewierrookte hem als rapper. Bij Jinek vergeleek hij Boef zelfs met Gerard Reve. De racistische opvattingen van Reve stonden los van zijn grootse kwaliteiten als schrijver. Zo moesten we Boef ook beoordelen, vond Dijkstra. Inderdaad Angelique, net zoals Jan Cremer als kunstenaar in 1964 niet werd afgerekend op zijn platvoerse seksisme.

Erik Dijkstra kreeg niet geheel onverwacht de volle strontlaag over zich heen op het open riool der sociale media. Net als Jort Kelder, die in een #metoo-debat oreerde dat vrouwen hem af en toe smeekten om verkracht te worden.

Zeker, Angelique, de kernvraag is: wie heeft er een voorbeeldfunctie en wie niet? Maar met jouw antwoord is de samenleving niet gediend. Jij legt alle verantwoordelijkheid neer bij onze openbare bestuurders en met belastinggeld betaalde dienaars. Eurlings wel, Boef niet. Daar komt die rapper te makkelijk mee weg. Hebben we niet allemaal op zijn minst de plicht om in elk geval niet het foute voorbeeld te geven?

Morele zuiverheid, zoals jij het mooi benoemt, is een zaak van ons allen. De een heeft daarin wat meer verantwoordelijkheid dan de ander. Zoals topsporters, coaches, ouders, leerkrachten, bestuurders en - ja zeker- ook journalisten, columnisten en artiesten. En als een of andere rapper zich onderscheidt door toch het verkeerde voorbeeld te geven wacht hem het meedogenloze oordeel van het digitale tribunaal. Het open riool heeft ook zijn voordelen.