Mijn kinderen hebben altijd honger maar eten zelden hun bord leeg. Als ik hun restjes bewaar voor later, als ze weer om eten vragen, noemt Elly mij ‘Mommie Dearest’, naar de film over Joan Crawford, die haar kinderen aan een maniakale discipline onderwerpt. Mijn oma, die vijftig jaar na de Hongerwinter nog altijd brood met boter at – ‘brood met tevredenheid’ – zou haar hoofd schudden over het voedsel dat hier verspild wordt.