Was fragment René van der Gijp grappig of treurig?

We verzuren en vertrutten in Nederland. Ik heb het de afgelopen weken vaak gelezen en kan me er helemaal in vinden. Wat is er mis met het beestje bij de naam noemen? Toch was ik een van die types die de grap van René van der Gijp met de blonde pruik niet kon waarderen. En wat blijkt? Dat hardop zeggen kan ook al niet meer, want het is inmiddels hip en cool om pro-Renate te zijn en zuur om een andere mening te hebben.

'Ga maar naast het meisje met die oogjes zitten', zei juf Ank in De Luizenmoeder over Rianne van Aziatische afkomst. Ik gniffelde en dacht: dat kan echt niet. En meteen daarna: waarom eigenlijk niet? Ze heeft andere ogen dan de anderen, dat is een constatering. Als je naar mij zou wijzen en zou zeggen: ga maar naast die witte met die bruine ogen en dat dunne haar zitten, dan zou ik denken: dat ben ik. Helaas van enkele typeringen, maar feitelijk klopt het. Je raakt me er in ieder geval niet mee.