Boekelo boven de Spelen van Londen

door Ralph Blijlevens

Zijn blauwe Land Rover is zijn kantoor. „Hier zit alles in wat ik nodig heb voor het maken van de hindernissen.” Podmore is de bouwer, zijn landgenote Sue Benson de ontwerpster. De twee vormen al zeventien jaar een duo als het gaat om de samenstelling van cross-country parcoursen in Engeland en sinds acht jaar in Boekelo. „Het is in al die jaren denk ik tweemaal voorgekomen dat ik Sue moest vertellen dat een ontwerp niet gemaakt kon worden. Of ik die ontwerpen op papier krijg? Nee joh, vaak wordt een eerste schets met een stok in het zand gemaakt. Of op deze manier”, zegt Podmore, terwijl-ie met zijn vinger op de bevuilde zijkant van zijn auto een paar strepen trekt. In april liep-ie weer voor de eerste maal over het Twentse military-terrein. „Om grond uit te graven en gras te zaaien.” Tussendoor kwam Podmore ook nog even over vanuit Engeland om voorbereidend werk te treffen voor de komende military, sinds deze maand is hij er permanent. Podmore is, volgens eigen zeggen, ‘a one-man- band’. „In Engeland heb je cross-builders die een heel team van medewerkers onder zich hebben. Ik hou daar niet van, ik wil het liefst alles zelf doen. Ben ik ook te eigenwijs voor.”

Hij krijgt wel eens te horen dat ‘iedereen die een spijker in een stuk hout kan slaan’ wel een hindernis kan bouwen. Godmore schudt het hoofd. „Je moet je als het ware verplaatsen in de geest van het paard. Hoe denkt het dier, welke lijn volgt het bij een hindernis. Je kunt wel een heel mooie hindernis bouwen, maar als een paard er niet over wil springen heb je er niets aan.”

De cross van vorig jaar zit ’m nog dwars. De wedstrijd moest een half uur worden stilgelegd omdat twee boomstammen in het begin van de cross verrot bleken te zijn en vervangen moesten worden. „We hadden dat van te voren niet gecontroleerd”, zegt Podmore over de fout die hij nooit meer zal maken. Snel ingrijpen waar nodig, dat is wat de Brit tijdens de cross zal doen. Staand op het dak van zijn terreinwagen houdt hij het verloop van de wedstrijd in de gaten. „Totdat het laatste paard weer veilig binnen is. Na de eerste tien hindernissen weet ik precies hoe de dag verder zal verlopen. Maar ongelukken kunnen zich altijd voordoen. Je hebt wel te maken met twee ‘animals’, de ruiter en het paard. En onderweg zijn er zoveel factoren die een rol kunnen spelen, daar heb je niet overal grip op.’’ Hij zweert bij de ‘safety-attitude’ die heerst in Boekelo: houdt paard en ruiter heel. „Niets is zo erg als een dodelijk ongeval. Ik heb in al die jaren het geluk gehad nog nooit een zwaar ongeval te hebben meegemaakt.”

Podmore blijft Military Boekelo trouw. Waar Benson over drie jaar de ontwerpster is van het olympische parcours in Londen, ziet hij af van de Spelen. „Ik wil Boekelo niet opgeven voor die ene wedstrijd.” Een contract heeft-ie niet in Twente. „Daar doe ik niet aan. Als ik zondag aan het einde van de wedstrijd een hand krijg van een blijde Robert Zandstra (voorzitter, red.), dan kom ik volgend jaar terug.”