Geboren voor de bevrijding? Dan hoor je thuis in de Stille Generatie

Ze bestempelen ons als de stille generatie, trouw aan gezag. Beleefdheid en terughoudendheid zijn er bij ons ingestampt. Bescheidenheid siert de mens, praatjes vullen geen gaatjes en holle vaten… Ach, wie kent ze nog, die oude wijsheden.

Andere trefwoorden voor onze grijze generatie? Patriarchaal, volgzaam, behoudend, spaarzaam en voorzichtig. In tijden van oorlog horen ze bij overleven. In het westen van het land aten we bloembollen. Na de vrede zwoegden we tegen hongerloontjes en brachten een collectief offer voor de wederopbouw van dit gezegende land. Opdat onze kinderen, de babyboomers, het vooral beter zouden hebben dan wij.

Kostwinner
De luxe van hun individualiteit konden wij ons niet veroorloven. Het was ze gegund. Zoals we de opbouw van de staat ondersteunden, zo stonden we vaak klaar om onze kinderen en kleinkinderen te helpen. Vader was de kostwinner, moeder de hoeksteen van het gezin.

En nu? Nu worden we vergeten. Over ons dichtte de grote Jacques Brel in een van zijn mooiste chansons, De Oudjes. ‘Hun boeken vallen in slaap, hun piano's zijn gesloten, de kleine kat is dood. De muskaat(wijn) op zondag doet ze niet langer zingen. De oudjes bewegen niet meer. Hun gebaren hebben diepe rimpels, hun wereld is heel klein. Van het bed naar het raam. Dan van het bed naar de stoel en dan, van bed naar bed.’

Muziek
Maar hééé. Ook wij waren jong. Hollywood was onze droom met Bogard en Brando, met Garbo en Monroe. Dankzij onze eerste televisies genoten we in zwart-wit van al die Amerikaanse vrolijkheid, van hun mooie auto’s voor de deur en van al die huishoudelijke apparatuur. Een transistorradio, op batterijen! Wij waren de eersten die muziek meenamen naar het strand.

Wij lachten ons tranen om Fien de la Mar, Snip en Snap, Mary Dresselhuys, Wim Kan, Toon Hermans, en Wim Sonneveld, Ellen Vogel, Ko van Dijk en Conny Stuart. Wij bewonderden Ghandi en zijn geweldloze strijd voor mensenrechten.

En nu vechten sommigen van ons tegen alzheimer, tegen het vervagen van al die herinneringen. Maar we zijn er nog steeds. Wie zong dat ook al weer? ‘Goede tijden, slechte tijden, Ik heb ze allemaal meegemaakt. En, mijn lief, ik ben er nog steeds.’