Wie moet de Sportman van het Jaar worden? Welke sportster mag zich een jaar lang de Sportvrouw van 2017 noemen? En dan hebben we het nog niets eens over de Sportploeg, Sporttalent, Coach en welke categorieën er ook maar in het leven zijn geroepen. Ieder jaar rond deze periode worden de lijsten met genomineerden bekend gemaakt. En dan gaat het meteen mis. De ene sporter maakt wel kans, een andere wordt niet eens genoemd.

Zoals darter Michael van Gerwen afgelopen jaar overkwam, terwijl Mighty Mike in 2016 de meeste toernooien ooit in een jaar won en onafgebroken op nummer één van de wereld stond. De wereldtitel behaalde hij pas na de verkiezing, wellicht de reden dat zijn naam nu wel bij de genomineerden is terug te vinden.

Persoonlijk heb ik niet zo veel met de dartsport, al vind ik het een bijzondere prestatie dat iemand zijn pijltje in het bewuste smalle vakje kan gooien. Dat vergt ongetwijfeld talent, maar ook veel oefening. Een darttraining is echter heel wat anders dan een wielrenner die zich urenlang binnenste buiten keert op zijn fiets en zich afbeult met een hartslag diep in het rood. Twee sporten en sporters die je niet met elkaar kunt vergelijken. En toch doen we dat steeds tijdens de feestelijke afsluiting van het jaar. We gaan appels met peren vergelijken. Dat kan niet, maar toch doen we het.

Max Verstappen is ongekend populair, iedere inhaalactie leidt tot euforische taferelen bij zijn steeds maar groeiend legertje fans. De jonge Limburger won vorig seizoen als eerste Nederlander ooit een Grand Prix en werd vervolgens verkozen tot Sportman van het Jaar. Hij liet twee olympische kampioenen (windsurfer Dorian van Rijsselberghe en openwaterzwemmer Ferry Weertmann) en een wereldkampioen (Sven Kramer) achter zich. Dit jaar haalde de Formule 1-coureur vanwege technische wagenproblemen zeven keer de finish niet, maar wist hij toch nog tweemaal een wedstrijden te winnen.

Het zou dus zo maar kunnen dat Verstappen het wint van Tom Dumoulin, die dit jaar na 21 loodzware etappes als eerste Nederlander de Giro d’Italia op zijn naam schreef. En passant werd Dumoulin ook nog tweemaal wereldkampioen: bij de ploegentijdrit en de individuele tijdrit. Maar, Formule 1 en wielrennen kun je niet over een kam scheren. Daarvoor verschillen beide sporten in alle facetten eenvoudigweg te veel van elkaar.

Idem dito bij de Sportvrouw van het Jaar. Dafne Schippers is wereldkampioene op de 200 meter, Lieke Martens veroverde met het Nederlandse voetbalelftal de Europese titel en werd tot voetbalster van het jaar verkozen. In de ‘strijd’ om de verkiezing neemt een individuele hardloopster het op tegen een speelster van een voetbalteam. Dat is hetzelfde als… appels met peren vergelijken.

Sommigen noemen het ‘boeiende discussies’ waarin alle voors en tegens worden afgestreept en prestaties met elkaar worden vergeleken, ik vind het onzinnige gesprekken. Wat mij betreft maken ze er op 19 december tijdens het Sportgala van het NOC*NSF en de NOS met z’n allen een mooi feestje van. Alle sporters in hun sjiekste pak of ballroomjurk, altijd goed voor de foto’s en filmpjes. Maar laten we toch eens ophouden met dat gedoe om iemand als allerbeste te gaan benoemen. Een appel is immers iets anders dan een peer.