Een dagje Europees tafeltennis in Enschede

blogEen van de bijzondere aspecten van het vak van algemeen topsportverslaggever is de variatie van sporten. De ene keer zit je aan de rand van het zwembad voor een waterpolopotje, een andere keer ploeter je door de modder tijdens een wedstrijd veldrijden. Zo begaf ik mij onlangs voor het eerst in de fascinerende wereld van het tafeltennis.

Ralph Blijlevens 23-01-18, 13:42 Laatste update: 13:49

De aanleiding is een Europese thuiswedstrijd van het Enschedese Entac, dat in de tweede ronde van de zogeheten Intercup het Duitse SV Internationale Jena ontvangt. Voor een bescheiden clubje met hooguit 120 leden en uitkomend op het derde landelijke niveau zonder twijfel het hoogtepunt van het sportieve jaar.

Meedoen aan de Europacup, ongeacht welke sport, is een happening op zich. Het geeft een wedstrijd en de aanloop naar die gebeurtenis extra cachet. Bij de Europacup denk je aan volle stadions, enthousiaste spreekkoren, spanning en sensatie, uitzinnige supporters van ‘thuis’ & ‘uit’ en aan de opkomst van de spelers. Kortom, een heel speciale wedstrijd.

Robots

Daarom ook stap ik dik een uur voor de officiële aanvang van het treffen de sporthal aan de Varviksweg in Enschede binnen. Ruim op tijd aanwezig, om niets te hoeven missen van de spannende momenten voor het eerste fluitsignaal. Wat ik aantref, is het volgende: twee van de vier Entac-spelers zijn druk bezig met de warming-up en spelen, alsof ze robots zijn, het pingpongballetje razendsnel naar elkaar. In de vrijwel lege kantine staat de voorzitter zelf achter de tap en reikt een speler met een knotje in het haar zijn hand naar me uit. Het blijkt een van de drie Duitse tegenstanders te zijn, die zich enthousiast voorstelt en zegt het geweldig te vinden om in Enschede te zijn.

Tom Coenen namens Entac in actie tegen Jena. © Emiel Muijderman

Na deze eerste aangename verbazing volgen er die dag nog meer. Zoals de kopman van Entac (Thijs Smit), die nog even met een kopje koffie voor de verslaggever aan komt zetten. In welke sport tref je zoiets aan? Ondertussen hangt een van de spelers van de uit Thüringen afkomstige tegenstander een Duitse vlag op naast de Nederlandse driekleur. Het is het enige visuele bewijs van het ‘andere’ karakter van de ontmoeting, die geen bijzondere opkomst van de spelers kent. De ongeveer veertig (!) bezoekers moeten het doen met een welkomstwoordje van de voorzitter, die afsluit met een mededeling over een Chinees buffet na afloop van de Europacupwedstrijd.

Blokjes kaas

Zonder opsmuk begint de match. ‘Hup Thijs’, klinkt het in de sporthal. Een springkast en bok doen dienst als statafels, met daarop een schaaltje nootjes voor de leuners. Even later gaan schalen met plakjes rookworst, komkommer en blokjes kaas rond. De spelers worden niet overgeslagen en druk kauwend zien de twee Duitse gasten hun teamgenoot de partij verliezen. Een scheidsrechter houdt strak de verrichten aan de tafel in de gaten, bijgestaan door een assistent die supergeconcentreerd de stand bijhoudt.

Minzaam lachje

De ene partij volgt de andere op, de sets vliegen voorbij. Al snel vergeet je getuige te zijn van een heuse Europese wedstrijd, die alles heeft wat een duel zo boeiend maakt: lange rally’s, fraaie aanvallen, knap verdedigend werk en spelers die helemaal in het spel opgaan. Van superfanatiek en zichzelf luidruchtig oppeppend of bestraffend toespreken tot een minzaam lachje na een onverwacht gescoord punt. Het verschil tussen vreugde en verdriet ligt deze dag op een donkerblauwe tafel van 274 x 152,2 centimeter met vijf witte lijnen.

De kern van het verhaal: ook zonder allerlei toeters en bellen genieten spelers en wat tafeltennissupporters van alles wat hun sport zo boeiend maakt. De beleving en het plezier zijn deze dag het hoofdingrediënt in de Enschedese sporthal.

Ralph Blijlevens