Het wachten is op de schaatsjonkies

BlogHet zal u niet ontgaan zijn: het schaatsseizoen op de langebaan zit er weer op. Opluchting bij velen, die zijn afgehaakt door een ondoorzichtelijk groot aanbod van wedstrijden op de tv, en treurnis bij de diehards, die er maar geen genoeg van kunnen krijgen. Wat je er ook van vindt, de conclusie is duidelijk: het was een mager Twents schaatsjaar.

Ralph Blijlevens 14-03-17, 13:15 Laatste update: 14:19

Er zijn winters geweest dat ‘we’ wel meer op de voorgrond meededen. Neem bijvoorbeeld het WK allround van 2009. In het fraaie Vikingskipet van het Noorse Hamar deden maar liefst drie Tukkers mee. Tom Prinsen eindigde als tiende, Wouter Olde Heuvel belandde met een vierde plaats net naast het podium en Jorien Voorhuis was met een vijfde plaats in het algemeen eindklassement na Ireen Wüst (brons) de beste Nederlandse.

Eerder deze maand werd het mondiale allroundtoernooi opnieuw in de Noorse ijskoepel afgewerkt. Op de baan was geen enkele Tukker te vinden. O ja toch wel: Wouter Olde Heuvel. Echter niet meer als schaatser, de Lossernaar coachte Wüst naar de wereldtitel. Een week later maakte Jorien Voorhuis bekend dat haar carrière als topschaatsster na dik twaalf jaar ook voorbij is.

Ziekte

Na al die jaren van deelnames aan de grote toernooien was deze regio het afgelopen schaatsjaar vertegenwoordigd door slechts één schaatsster: Jorien ter Mors. Niet de minste, dat dan wel weer. Maar ook de Enschedese zal niet met een echt heel voldaan terugkijken op het langebaanseizoen 2016/2017. Door ziekte bleef haar oogst beperkt tot ‘slechts’ een bronzen medaille tijdens het WK afstanden (1.000 meter), zilver op het EK sprint, brons op het WK sprint en driemaal eremetaal tijdens een wereldbekerwedstrijd. Haar tijdelijke terugkeer naar het shorttrack pakte niet uit zoals vooraf vurig gehoopt. Op het WK in Rotterdam kwam ze in de finale van de aflossing ten val. Weg wereldtitel, weg medaille.

Halfvol

Gelukkig is het glas halfvol en komt na regen altijd weer zonneschijn. Die metafoor slaat met name op Joy Beune, het schaatstalent uit Borne. Zonder de nog maar 17-jarige al te veel druk op de schouders te leggen, hebben ‘we’ met haar weer een groeibriljantje in huis. Haar grootste successen behaalde ze op het WK voor junioren, waar ze de titel op de 3.000 meter veroverde en met het team wereldkampioen werd op de ploegenachtervolging. In de schaduw van de Bornse weten ook nog Thomas Geerdinck (Hengelo) en Kars Jansman (Hellendoorn) zich positief te onderscheiden van hun leeftijdsgenoten.

Resultaten uit het verleden bieden geen enkele garantie op een succesvolle toekomst, maar het Twentse schaatsen heeft wel weer wat om naar uit te kijken. De Olympische Winterspelen volgend jaar in Pyeongchang komen nog te vroeg voor dit trio, maar in de jaren daarna zouden ze wel van de partij moeten zijn. Laat de jonkies maar komen.