De wielerfan kwam de afgelopen dagen flink aan zijn trekken. Drie wedstrijden binnen vier dagen tijd, wat een luxe! Hoogtepunt, voor velen, was de Profronde Almelo. Met niemand minder aan de start dan kersvers Tourritwinnaar Bauke Mollema en de grappigste en vrolijkste renner van het hele profpeloton: Bram Tankink. Renners die je niet heel vaak zo dicht bij huis in actie kunt zien, dus was het druk in het Almelose centrum. Waar de echte ‘wedstrijd’ langs het parcours werd gehouden: het juist voorspellen van het podium.

Met een niet al te bijster spetterend deelnemersveld was dat niet zo heel moeilijk. Natuurlijk zou Mollema gaan winnen in Almelo. De vraag was meer hoe de verdeling van de twee overige podiumplaatsen zou zijn. Tankink op twee en Gramsbergenaar Albert Timmer op drie? Over toch andersom? Hoe dan ook, de uitslag was een bevestiging die de geloofwaardigheid van dergelijke wielerfeestjes niet ten goede komt. Alsof de knappe prestatie van Mollema in de Tour de France aan glans verliest, mocht hij in Almelo niet verder komen dan – pak ‘m beet – een vijfde plaats. En Tankink wordt echt niet nog populairder met het behalen van een podiumplaats op een zomerse avond in Almelo.

Nee, neem dan de wielercriteriums voor de amateurrenners. Drie van de vier koersen zijn inmiddels verreden en ze waren stuk voor stuk vele malen interessanter en aantrekkelijker dan het spel van de profs in Almelo. Zowel bij de mannen als ook bij de vrouwen werd er in achtereenvolgend Markelo, Borne en Oldenzaal gekoerst alsof het leven er vanaf hing. Met name in Borne lag het tempo zo hoog, dat het aantal gedubbelde en uiteindelijk geloste renners niet was bij te houden. De criteriums vallen op door de onderlinge strijd van de coureurs (m/v). Hier en daar is sprake van ploegenspel, maar over het algemeen is het ieder voor zich en God voor ons allen. Kortom, koersen zoals koersen bedoeld is. De eenvoud van de criteriums is tegelijk de schoonheid van die wedstrijden.

Ooit, in een ver verleden, had iedere gemeente en zelfs stad in deze streek z’n eigen wielerronde. Nu moeten de wielerfans – en de coureurs natuurlijk – het doen met de vier wedstrijden van de Criterium Cup en nog twee rondjes in Hengelo (Tuindorpvijver) en Enter. Hoe mooi zou het zijn als de reeks wordt uitgebreid. Hoe mooi zou het zijn als iets van die ‘goeie ouwe glorietijd’ terug zou keren in het Twentse wielerlandschap. Zaterdag volgt in Goor de finale van de competitie, maar de wedstrijden hebben al bewezen dat er vraag en animo is voor een grotere agenda.

Het is aan de plaatselijke wielerverenigingen, in samenwerking met de gemeenten, om die handschoen op te pakken. De afgelopen criteriums kenden een omvangrijk deelnemersveld. Een goed teken, want uiteindelijk gaat het om de verrichtingen van de heren en dames coureurs Laten zij het afweten, dan haalt geen enkele organisatie het nog in z’n hoofd om zich in te spannen voor een volgend criterium. De bal ligt dus vooral ook bij hen!