Bij Arthur Brand slaat mijn fantasie altijd meteen op hol

Ik neem aan dat met spoed alle vakantieverloven zijn ingetrokken op de redacties van de vaderlandse entertainmentrubrieken. Want behalve de vraag hoe het nu verder moet met Dave Roelvink en de vermeende relatie tussen Ed Nijpels en Linda de Mol, diende zich dinsdagavond in M de volgende kwestie al aan. Er is een BN’er die een gestolen Picasso aan de muur heeft hangen. En die persoon weet wel dat het een Picasso is, maar niet dat hij gestolen is.

Niemand minder dan Arthur Brand onthulde dat aan tafel bij Margriet van der Linden. Hij had twee bronnen, vertelde de kunstdetective, ook bekend van zijn MAX-programma. Misschien voor een rechter nog geen sluitend bewijs, maar voor mij wel. Als Arthur Brand zoiets beweert, dan geloof ik dat. Voor iemand die de Paarden van het Derde Rijk weet op te sporen, is zo’n Picasso een peulenschil.

Het was trouwens een gek gesprek. Want was het nou een nieuwsinterview met Brand over de recente ontdekking dat vier van de zeven stukken die in 2012 uit de Kunsthal werden geroofd toch niet verbrand zijn in een Roemeense oven? Of was het eigenlijk een soort verkapte informatieoverdracht aan de BN’er dat hij in de val zat en zichzelf maar beter kon melden bij Brand? Zoals er vroeger in geruchtmakende ontvoeringszaken door politie en daders cryptische advertenties werden gezet in dagbladen – ‘Roze papegaai zoekt blauwe dolfijn maar tijger heeft honger’ – om de overdracht van het losgeld te regelen.