Gorillaz niet vurig genoeg tijdens eerste Lowlands-dag

Ze waren de eerste virtuele band ooit, maar een gezelschap stripfiguren in 3D zijn de Gorillaz al enige tijd niet meer. Geestelijk vader (en voormalig Blur-zanger) Damon Albarn (50) is op het livepodium weer ouderwets de frontman. Opvallend genoeg blijkt dat juist een van de redenen waarom het optreden niet de gehoopte vurige climax van de eerste Lowlands-dag wordt.

Aan de massa die zich voor het vernieuwde Alpha-podium heeft verzameld ligt het niet: die heeft duidelijk zin in een feestje en grijpt elke beat aan om de armen juichend in de lucht te gooien. Maar echt euforisch wil het op de bühne nooit worden. Dat ligt deels aan Albarn, die zich na zijn Blur-jaren heeft ontwikkeld tot studiogenie, maar simpelweg geen vaardige publieksmenner is.

De inventieve, maar weinig dynamische muziek van de Gorillaz biedt ook weinig ruimte voor interactie met de massa. Het optreden vlamt pas op als Albarn gastartiesten op het podium haalt. Zo is daar twee keer De La Soul, dat zelf eerder op de dag al in de Alpha heeft opgetreden. De formatie rapt bevlogen op Superfast Jellyfish en brengt later de hit Feelgood Inc. spectaculair tot leven.

Ook Peven Everett blijkt als fijne soulstem op Strobelite een energiek hoogtepunt. Maar het meeste indruk maakt hiphopster Little Simz die van Garage Palace een van de energie stuiterende festivalhymne maakt.

Het is precies die energie die de Gorillaz over de zeven kwartier die ze spelen te weinig brengen. Uiteraard blijft Clint Eastwood een heerlijke hit en is het een genot om te horen hoe Albarn het bandgeluid – met vijf soulzangeressen in het achtergrondkoor – zo mooi vol heeft gekregen.

Maar het is pijnlijk hoe weinig podiumkracht veel van het recente materiaal van de groep herbergt. Nummers als Lake Zurich, Humility en Magic City (niet toevallig alle van het laatste, tegenvallende album The Now Now) halen de vaart uit het optreden. Keer op keer moeten Albarn & co het momentum van de show daarna weer terugwinnen. Het lukt, maar het kost meer kracht dan goed is voor de balans van een uiteindelijk niet meer dan gemiddeld slotconcert.