Mart Smeets had De Avondetappe nooit laten schieten, Herman deed het wel

Eigenlijk was het niks bijzonders. Het was gewoon een vader die via zijn telefoonscherm een tikkeltje melancholisch de wereld in blikte, vanuit de gymzaal waar z’n zoon net de eindmusical had opgevoerd. Hij liet de inmiddels lege banken zien, toonde de bordkartonnen Franse bistro die het decor had gevormd van een vrolijke zing- en danspartij en zwaaide in de camera ook nog even naar het basketbalnet dat er vlak boven hing. Om nog maar eens te benadrukken dat het toch echt een gymzaal was. Drie keer had groep 8 het slotlied opgevoerd, vertelde hij. Drie keer. Omdat de kinderen niet wilden dat het voorbij was. En de ouders trouwens ook niet.