Peter Green: architect van de eerste Fleetwood Mac-sound

Gitarist Bob Welch was weliswaar bij de groep gekomen en even daarvoor al de vriendin van bassist John McVie, Christine, die de toetsen bespeelde en ook nog eens knap kon zingen. Maar het was vooral een periode van transitie. Fleetwood Mac zou een popgroep worden, geschoeid op Amerikaanse leest. En dat was een stap ver vandaan van de grondbeginselen van rammelende blues die de oprichters de band in 1967 in Londen hadden meegegeven.

Zaterdag overleed de belangrijkste architect van die vroegste Fleetwood Mac-sound. Peter Green. Volgens zijn familie stierf hij ‘vredig in zijn slaap’. Hij werd 73 jaar oud. Hoewel hij de laatste vijftig jaar daarvan doorbracht als ex- lid van de groep, bleef zijn naam onlosmakelijk verbonden met de band, die in de beginjaren soms als Peter Green’s Fleetwood Mac op affiches verscheen. Dat voorvoegsel viel er al snel af, zodat alleen de namen van drummer Mick Fleetwood en bassist John ‘Mac’ McVie overbleven.

Green, die 1966 Eric Clapton was opgevolgd als gitarist bij John Mayall & The Bluesbreakers, zette niettemin de toon bij de geboorte van zijn eigen formatie. Het Fleetwood Mac-nummer dat die kraamperiode het beste typeert, was van zijn hand: de eerste broeierige akkoorden van het instrumentale Albatross zijn voor de eeuwigheid.