Tien passages uit de nietsverhullende biografie van Maxime Meiland

,,Mijn pech was dat ik niet voorbereid was op hoe schandalig mannen vrouwen op dat gebied kunnen behandelen. Ik had thuis nooit een echte hetero-man meegemaakt, dus ik was wat mannen betreft naïef. Je kon er dus bijna op wachten dat ik een keer tegen de verkeerde opliep, want er hoefde in die periode sowieso maar weinig te gebeuren of ik zat in de ellende. Ook omdat ik door het gezeik thuis heel erg op zoek was naar liefde. Ik kreeg via MSN contact met een jongen uit Sassenheim die niet bij mij op school zat, Max. Dat was een heel prettig contact en hij vroeg op een gegeven moment of ik een naaktfoto en een naaktfilmpje naar hem wilde sturen. Nu zou je het wel uit je kop laten, maar toen had bij wijze van spreken niemand ooit nog van sexting gehoord. Dus wat doe ik met mijn stomme kop om bij die jongen in het gevlei te komen? Ik stuur ‘m een naaktfilmpje. Ik was toch op zoek naar bevestiging. (...) En die smeerlap begon mij er mee af te persen. (...) Ik was helemaal in paniek! Wat moest ik doen? Je gaat dan ook niet naar je moeder om je hart uit te storten of om advies te vragen, dus je probeert het zelf op te lossen. Mijn oplossing was: ik ga maar doen wat die jongen vraagt.”

,,Met dat filmpje begon de ellende pas echt goed. Het ging heel slecht op school. Ik blowde me in het weekend helemaal dood. Ik zat heel erg aan de drank. Doordeweeks zat ik tot midden in de nacht op MSN. Ik werd zelf strontvervelend. Want als je erg gepest wordt, komt er een moment dat je in actie komt. Dat is pure overlevingsdrang.”

,,Het vertrek van papa is misschien ook wel een van de oorzaken van mijn ellende geweest. Ik verwijt hem op dat gebied niks, het enige wat ik hem verwijt is dat hij mama liet barsten. Hij kwam weer terug en toen was alles weer goed, maar er is natuurlijk wel iets gebroken. Laat ik het zo zeggen: ook ik heb hem uiteindelijk met open armen ontvangen toen hij terugkwam. Eerst niet, want ik dacht: lekker makkelijk wat jij doet. Gaat weer weg, laat ons weer in de steek, heeft het gezien in Amsterdam, komt weer leuk bij ons terug alsof er niks aan de hand is. Dat maakte me heel boos. Ik zei: ,,Wat moet ik nou met jou? Ik heb helemaal geen zin meer in jou!” Was hij helemaal overstuur van. En toen zei hij iets wat hij nog nooit had gezegd: ,,Maar Maxime, ik hou van jou.” Dan raakt dat je toch. Maar er zit altijd bij ons in het achterhoofd een idee dat het zomaar wéér kan gebeuren. Dat-ie zomaar wéér weg kan gaan. Die angst zwakt wel af naarmate hij meer achter de geraniums kruipt, maar het gevoel gaat niet helemaal weg. Misschien wel nooit.”

,,Wat ik ook heel slecht trek: als hij heeft gedronken en hij gaat mannen lastigvallen die qua leeftijd zijn zoon zouden kunnen zijn. Die vinden hem natuurlijk leuk, omdat hij Martien Meiland is en dat vinden ze allemaal geestig. Maar dan gaat mijn vader met die jongens flirten. Dan wil ik gewoon weg! Ik vind dat zo erg, zo gênant. Maar niet luisteren dan, hè, gewoon stug doorgaan. Dan staan mijn tenen krom in mijn schoenen van schaamte. De oorzaak daarvan is natuurlijk drank. Dé zwakke plek van de Meiland-familie. Wij hebben daar regelmatig gesprekken met hem over. Hij drinkt heel veel.”

,,Terwijl mijn oog op een bosje aan de kant van een slootje viel, merkte ik dat die gast die net uit de gevangenis kwam, mij volgde. Hij trok mij verder achter dat bosje, ging op zijn rug liggen en trok mij op zijn middel en begon mij te zoenen. Het enige wat ik kon voelen was afschuw en angst. Hij deed mijn bovenkleding uit en maakte mijn bh open. Ik had in die tijd pads in mijn bh omdat ik nogal onzeker was over mijn cupmaat. Ik weet nog dat ik een gevoel van schaamte voelde opkomen omdat de pads uit mijn bh vielen. Bizar natuurlijk! Hij legde mij neer in het gras en verkrachtte mij. Zijn speeksel droop langs mijn wang. Ik weet nog goed dat ik opzij keek en de schaapjes in de wei zag lopen. Dat beeld zal ik mijn hele leven nooit meer vergeten.”

,,Het begon namelijk allemaal heel onschuldig. Ik deed op die filmpjes eigenlijk helemaal niks en het verdiende goed. Maar het ging allemaal steeds verder. Ik begon ermee omdat ik er toch wel gewoon nieuwsgierig naar was. En ik had op dat moment toch al helemaal geen eigenwaarde meer door wat mij was overkomen. En ik heb het ook wel drie jaar gedaan, wat voor mijn doen heel lang is. Je weet ergens wel dat het fout is, maar je doet het gewoon. (...) En er is altijd markt, want mannen die willen kijken naar webcams hou je altijd. Dus toen besloot ik: dat ga ik doen, ik richt een bedrijf op! (...) Divine Live heette het. Divine betekent hemels. Die naam zal mijn moeder wel hebben verzonnen, die is goed in namen. Ja joh, die dacht gewoon met me mee. Die had haar dochter liever achter de camera dan ervoor. Mijn ouders dachten: je werkt zelf achter de webcam, je ziet hoeveel aanbod er is en hoeveel geld er te verdienen is. ,,Meid als jij daar toekomst in ziet, lekker doen!”

,,De naam ‘Claire’ wist ik bij wijze van spreken al op de dag dat ik besloot dat ik haar wilde houden. Ik was gek op de serie Gooische Vrouwen. Daar zat een Claire in en ik vond dat altijd een heel mooie naam. Die alcoholiste. Meteen een stempel.”

,,Heel mijn leven had ik gehoopt dat ik ooit iemand zou ontmoeten waarvan ik meteen zou zeggen: ,,Dat is ‘m!” Dit was ’m dus. Leroy. Zijn uiterlijk, hoe hij praatte, hoe hij deed, de gezamenlijke basis, alles bij elkaar zorgde voor dat gevoel. Het was geen moment ongemakkelijk, alles was leuk. Op een gegeven moment ging hij die eerste avond naast mijn moeder zitten en zei: ,,Het voelt alsof ik in een warm bad terecht ben gekomen.” Dus toen werd het heel laat. De volgende ochtend moesten ze gewoon aan het werk om die leader op te nemen. Hij was buiten met de drone bezig. Mijn vader en ik stonden in de keuken. We keken uit het raam en zagen hem en Claire, die in die tijd helemaal gek was van vliegtuigen, naast elkaar staan. Hij was alles aan haar aan het uitleggen. Dat was zó’n mooi plaatje. En toen zei ik tegen mijn vader: ,,Hij is zó leuk. Dit is hem hoor!” En mijn vader: ,,Ja. Ja. Ja! Ik zag het gisteren al!”

,,Wel nam hij eind 2020 na drie jaar radiostilte opeens contact met mij op omdat hij haar wel wilde zien. Ik schrok me de Tyfus! ,,Hi Maxime, Ik hoop dat alles goed gaat met jou en Claire. Zoals je weet heb ik mij afgelopen jaren bewust teruggetrokken betreffende Claire, maar ik heb haar natuurlijk wel al vaker gezien op foto’s. Ze ziet er erg knap en lief uit. Zoals je misschien wel gehoord hebt, sta ik er nu wel meer voor open om Claire te ontmoeten. Mits dat ook oké is met jullie natuurlijk en wel het liefst buiten de pers om. Ik hoor graag hoe jij hier tegenover staat. Groet, Jaap.” En dan denk ik eerst toch: ja, misschien moet ik daar in Claires belang voor open staan. Leroy kan van zo’n bericht helemaal in de stress schieten. Die is totaal in paniek, bang dat Jaap komt en Claire van ons afpakt. Nu ben ik natuurlijk getrouwd en heb ik met Leroy, Claire en Vivé helemaal mijn eigen gezin opgebouwd. Nu ben ik wel zover dat ik denk: nee, gaan we niet doen.”

,,We hebben het voor net onder de 2,2 miljoen euro kunnen kopen. Dat is natuurlijk een belachelijk bedrag voor iemand van mijn leeftijd. Daarom had ik ook nooit gedacht dat het zou lukken. Zó veel geld! (...) Ik ben in Excel gedoken. Wat zijn onze uitgaven? Waar kan ik op bezuinigen? Nou, die uitgaven slonken al snel. Wij hadden bijvoorbeeld Poolse vrouwen die om de twee weken kwamen schoonmaken. Dat was al 500 euro in de maand. (...) En zo waren er nog wat dingen. Dus toen kwam ik opeens heel goed uit en dacht ik: het kan dus wél. (...) Om hier te kunnen wonen, moest ons leven dus wel veranderen. Dan beslis ik ook gewoon: die grote nieuwe Jeep die ik vorig jaar gekocht heb, gaat eruit en ik neem wel een tweedehands Fiat 500. Die Audi van Leroy niet, nee. Dat zou zielig zijn voor die jongen.”

Deze passages zijn afkomstig uit Maxime, misbruikt, ontspoord en nu gelukkig..., geschreven door Jan Dijkgraaf (uitgeverij Osjato) en vanaf nu verkrijgbaar.