Graspiste succesfactor voor CH Weerselo: 'Met een sloot, uniek'

Terwijl Geesternaar Eric ten Cate zijn ereronde loopt, nadat hij met Blue Sky de Grote Prijs van Weerselo won, knikt ook Steven Veldhuis tevreden. De Haakbergenaar, een van de vaste deelnemers in Weerselo, kwam met kleine springfoutjes in meerdere rubrieken net wat tekort, maar toog, zoals velen, met een heel ander doel naar de graspiste. ,,Ik gebruik het ook vooral als training voor m’n paarden. En als voorbereiding in aanloop naar de Overijsselse kampioenschappen’’, zegt Veldhuis. ,,Hier rijd je, net als nu bij de Overijsselse kampioenschappen, nog op gras. Daarbij heeft dit concours nog een sloot, die ook bij alle kampioenschappen is ingebouwd. Dat is uniek.’’

Volgens Jos Luttikhuis, van de Dalruiters, zijn het bewuste keuzes. ,,Ieder jaar is het weer behoorlijk wat werk om zo’n sloot in te bouwen, maar je merkt dat dat gewaardeerd wordt. Samen met Lattrop zijn we nog de enigen. Hoe dat komt? Op zandpistes plaatsen ze meestal een waterbak, daar schijnen andere concoursen niet in te willen graven.’’

De 35 combinaties in de Z, 23 in de ZZ en meer dan 150 in de andere rubrieken, geeft blijk van de aanhoudende populariteit onder springruiters en amazones. Met de sloot, van pakweg twee meter breed, als hoogtepunt. ,,Hier kun je daar nog goed op trainen’’, weet Luttikhuis. ,,En we maken ‘m bewust niet te groot. Je kunt wel een sloot van vier meter graven, maar wat als jonge paarden dan angstig worden? Daar heb je niks aan. Ook nu heeft er geen paard geweigerd. Daar gaat het ons om. Een goed concours. En daarin zijn we ook afhankelijk van het weer. Is het slecht, dan hebben we minder deelnemers. De laatste jaren hebben we geluk gehad.’’

Dat de temperatuur opliep tot 28 graden, vormde geen enkel probleem. Veldhuis: ,,Hier hebben paarden geen moeite mee. Bij temperaturen boven de dertig graden ligt dat wat anders. Het was prima weer om te rijden.’’