Met een k...gevoel de winterstop in

Het is een scenario om serieus rekening mee te houden na de woorden van de premier dinsdag. Ga maar na: stel, over vier weken mag het weer, trainen en voetballen in competitieverband. Dan is het inmiddels halverwege november. Voordat je weer een serieuze wedstrijd kunt spelen, ben je al aangekomen in december, want je hebt toch minimaal twee weken voorbereiding nodig. 

 En dan hebben we het dus over het meest ideale plaatje. Maar zelfs de grootste optimist beseft, dat het niet erg denkbeeldig is dat het kabinet straks de teugels meteen laat vieren als de cijfers kelderen. Dan komen de schouderklopjes, maar blijft het ballenhok op slot. 

En dus staat er iedereen er dinsdagavond een beetje bedremmeld, onwerkelijk en teleurgesteld bij. Dit was het dan, voorlopig. De premier heeft een kwartiertje daarvoor een duidelijke boodschap afgegeven die de hele amateursport in de ziel heeft geraakt. Niemand is het ontgaan en iedereen vreest de kilte en leegte van de komende periode. 

Ja, er zijn vragen, er is acceptatie en natuurlijk is er ook gemopper. Waarom mag je niet eens trainen met de jongens uit het zelfde dorp, terwijl uit allerlei onderzoeken is gebleken dat de kans op besmettingen tijdens het voetbal nihil is? Hebben de ministers zich wel serieus in de sport en het belang daarvan verdiept? Dat Rutte opmerkte dat het dubbelen bij tennis niet mag, omdat dat er dan sprake is van  contactsport is, zegt toch genoeg over zijn gebrek aan affiniteit? En waarom mogen de sportscholen openblijven, en mag je niet sporten in de frisse avondlucht? Ja, er waren clubs die zich nergens wat van aan hebben getrokken in de voorbije weken, maar in de grote lijn hadden de meeste verenigingen hun zaakjes toch prima op orde?

Normaal gesproken begint de dinsdagavond met een bespreking van de wedstrijd van zondag. Nu heeft dat geen enkele zin, want zonder het perspectief van het komende duel pikt niemand de harde lessen op. Met een k...gevoel de winterstop in...zelfs de ploegen die afgelopen zondag hun potje wonnen zullen nu dat gevoel hebben.

Het is 14 oktober, maar het kan haast niet anders of de winterstop is aangebroken zonder dat we nog maar een graadje vorst hebben gehad. Met een partijtje van elf tegen elf wordt het jaar afgesloten. Normaliter zijn er dan oliebollen, komt de kerstman langs en wordt er geproost. Nu is er de stilte en als de laatste bal uit de bosjes is gehaald lost iedereen op in het donker. Tot volgend jaar dan maar.

Bij thuiskomst appt de voorzitter dat het sportpark niet is afgesloten. Een duidelijker signaal dat we nog niet toe zijn aan het afscheid kun je niet geven.