Sterkte, meneer Bottas, sterkte

Door Arjan Schouten

Er hing een zilverpijl in een hijskraan. Mannetjes met bezems veegden zilverkleurige brokstukken van het asfalt. En Toto Wolff sloeg zijn vuist bijkans kapot op een tafeltje.

Een crashende Mercedes, daar moet je als Formule 1-volger even bij stilstaan. Het gebeurt zo weinig, dat het bijna een surrealistische ervaring is. Een golf van opwinding trok dan ook door de perszaal toen Valtteri Bottas zich verslikte in bocht twee op de opdrogende baan en knetterhard met zijn Mercedes de muur in schoot.

Hij had zelf niks. Natuurlijk had hij niks, geen veiligere sport dan Formule 1 anno 2018. Maar die auto kwam niet meer door de APK. Overuren moeten ze maken in de garage van Mercedes. Niet finetunen, maar oplappen.

Die arme Bottas. Sprak hij eindelijk klare taal na zijn eerste niet compleet overtuigende jaar in de beste auto van de grid, gebeurt hem dit in de eerste de beste kwalificatie. Hij wilde nu écht met Lewis Hamilton gaan vechten op het asfalt, zo vertelde hij twee weken terug in Spanje. Zijn tanden laten zien. En hij besefte gelukkig dat hij dat ook móet, wil hij na 2018 nog steeds in die topauto zitten. Keuzes zat immers, om Bottas te vervangen op de grid vanaf 2019.

Strijdvaardig, altijd te prijzen. En daar ging hij, in zijn eerste getimede ronde in Q3. Iets te ver op de kerbstones en weg gleed die auto uit zijn Finse stuurmanshandjes. ,,Ik ging iets te wijd en werd verrast omdat het nog een beetje nat was in die bocht’’, treurde Bottas, die als enige last had van de natte plek. ,,Ik probeerde het nog te corrigeren, maar er was niets meer aan te doen.’’