Dat Enschede als de bakermat van het vrouwenvoetbal in Nederland de belangrijkste wedstrijden van dit toernooi krijgt toegewezen is mooi. Dat FC Twente als club die het vrouwenvoetbal mede op de kaart heeft gezet deelt in de glorie van het EK in Nederland is terecht. Ik hoop dat de regio de wedstrijden omarmt en zorgt voor een uitbundig, massaal en onvergetelijk decor. Die kans op Twente-promotion mogen we niet laten liggen.

Champions League
Maar toch moeten we het nog wel even hebben over het fenomeen vrouwenvoetbal. Ik worstel daar mee, wil niet negatief zijn, ook niet cynisch en zoek naar een positieve benadering. Ik hou van sport, ik hou van voetbal en ik hou van vrouwen. Maar vrouwenvoetbal vind ik niks aan. Hoe kan dat toch? Ik zat woensdagavond om half zeven weer eens vol verwachting voor RTV Oost: Champions League, Barcelona-FC Twente. Me dunkt, een affiche om van te likkenbaarden. En toch viel het weer tegen. Zeker, ik zag een prachtig doelpunt van Hermosa. Technisch perfect uitgevoerd, bal in de kruising. Barcelona was oppermachtig en gaat FC Twente woensdag (jammergenoeg) weer uitschakelen.

Sfeerloos decor
Maar ik zag een wedstrijd voor lege tribunes en een sfeerloos decor. Ik begrijp de thuisblijvers wel, ook die in Barcelona. Vrouwenvoetbal is nu eenmaal technisch, fysiek en energiek van minder gehalte dan mannenvoetbal. Ik weet het, je moet het niet vergelijken met mannenvoetbal. Maar dat doe je toch, die opdracht wordt genegeerd door je hersenen. Dus ligt het tempo veel te laag, komen de passjes niet aan, ontbreekt de precisie, mis ik scherpte en duelkracht en heb je het idee alsof sommige speelsters hun benen breken als ze een lange pass of een voorzet moeten geven.

Motoriek
De motoriek van de gemiddelde vrouw lijkt te vloeken met voetbal. Misschien zijn vrouwen toch wat minder gebouwd voor deze sport. Ze zitten nu eenmaal anders in elkaar dan mannen. En dat verschil tekent zich bij een sport als voetbal wat scherper af. In de teamsporten waarin meer wordt gevraagd van het bovenlichaam is er weinig aan de hand. Vrouwenvolleybal vind ik prachtig om naar te kijken en is vaak leuker dan het spierballen, pats-boem-klaar volleybal van de mannen. Bij het handbal doen de dames ook niet onder voor de heren. Net als bij waterpolo en hockey.

Achterstand
Het vrouwenvoetbal kan die achterstand nooit inhalen. Het voetbal is te lang gedomineerd door mannen. Laten we het maar zeggen: voetbal is een mannensport, het is niet anders. Genetisch en historisch bepaald. En dus kijk je altijd door een gekleurde bril naar vrouwenvoetbal. Meisjes en vrouwen moeten massaal gaan- en blijven voetballen. Het is de snelst groeiende sport in dit land. Dat is mooi. Vrouwenvoetbal moet zich niets aantrekken van mannenvoetbal. Het is een aparte tak van sport, met een eigen profiel die haar publiek niet moet zoeken bij al die mannen die zijn verknocht aan het spelletje. De sport moet op zoek naar liefhebbers die vanuit een andere, onbevooroordeelde modus naar het spelletje kijken. Het vrouwenvoetbal moet –zeker in Nederland- op zoek naar haar eigen publiek. Het EK volgend jaar is daar een perfecte gelegenheid voor.