De Tour liever zonder Twitter

Het is eigenlijk een raar fenomeen: naar een sportwedstrijd kijken en tegelijkertijd via maximaal 140 tekens melden wat je – net als iedereen – ziet en daar van vindt. Het moet snel, sneller en nog sneller. Met als gevolg dat er vaak maar wat lukraak op het net wordt geslingerd. 

Zonder te checken op waarheid of eerst goed te kijken of dingen zijn zoals ze zijn. De hectische finale van de vierde etappe in de Tour de France is daar een voorbeeld van. Mark Cavendish komt ten val, door toedoen van Peter Sagan. De mateloos populaire wereldkampioen zou de Britse sprinter een elleboog hebben uitgedeeld. Twitter ontploft. 

De één noemt Sagan een arrogante klootzak die uit de Tour moet worden gehaald, de ander zegt ‘boontje komt om zijn loontje’ tegen Cavendish en weer iemand anders vreet uit frustratie z’n toetsenbord op omdat de Fransman Démare – die al zigzaggend naar de zege rijdt – ten onrechte in bescherming wordt genomen.

Pas later, als veel meer bewegende beelden van diverse invalshoeken van de finale beschikbaar zijn, wordt de val van Cavendish geanalyseerd. En twittert de Duitse sprintkanon André Greipel zijn excuses richting Sagan, die hij in eerste instantie nog gekielhaald heeft. ,,Soms moet ik eerst naar beelden kijken voordat ik iets zeg’’, aldus Greipel, nadat hij zijn eerdere tweet verwijderd heeft. Allerlei analyses, complottheorieën, verdachtmakingen en veroordelingen zijn dan al ruimschoots aan bod gekomen. Het is de kracht van Twitter, maar tegelijkertijd ook de valkuil.

In de afgelopen Giro d’Italia gebeurde iets vergelijkbaars. Weet u nog die etappe waarin Tom Dumoulin ging plassen en dat Nairo Quintana met zijn Movistar-ploeg juist op dat moment flink gas gaf? Die Spaanse formatie had zelfs een renner bij Dumoulin gepositioneerd, zodat die kon aangeven wanneer de Nederlander even ging plassen. Superlaf, asociaal en onsportief, waren nog de mildste verwensingen op Twitter over het gedrag van de Colombiaan. En dat terwijl Dumoulin eerder juist wel op Quintana had gewacht toen die was gevallen… Eind van het liedje? Na afloop van de etappe ontzenuwde Dumoulin zelf het hardnekkige gerucht. Hij was niet gaan plassen, hij had gewoon niet zitten opletten achterin het peloton.

De Tour wacht op niemand en is nog maar vier etappes onderweg. Er staat, net als de renners in Frankrijk, ook de volgers nog heel wat te wachten, maar ik laat Twitter even voor wat het is. Dan erger ik me liever alleen aan het commentaar op de televisie.