En dan eindigt het met de verstoting van je kind

Wat hoor en lees je dat toch nog vaak. Gisteren weer, in het verhaal over Michelle/Michel van Aalst uit Enschede. Hoe ouders maar niet kunnen accepteren dat hun kind - ik vat het maar even zo samen: ‘anders’ is. ‘Mijn vader zei tegen me: ‘Voor mij ben je dood’.’

Theo Hakkert 21-07-22, 09:46

Bij de vader gingen dromen aan barrels. Ooit blij, neem ik aan, met het gegeven dat er een kind op komst was. Al een toekomst voor haar of hem bij elkaar gefantaseerd. Misschien ging hij hetzelfde doen als zijn vader, of zij als haar moeder. Iemand heeft vast op enig moment, omdat de toekomst zich niet laat voorspellen, relativerend gedacht: ‘Ach, wat maakt het uit, als het maar gelukkig wordt’.