Overijssel blundert met natuuronderzoeken: boeren rond Engbertsdijksvenen halen bij hoogste bestuursrechter hun gelijk

De Raad van State heeft woensdagochtend een dikke streep gehaald door het hoogveenproject Engbertsdijksvenen omdat de provincie Overijssel geen uitgebreid Milieueffectonderzoek (MER) heeft gedaan. Ook is er geen stikstofonderzoek naar de gevolgen van de natuurherstelwerkzaamheden voor het Natura 2000-gebied, dat Overijssel wil ‘vernatten’.

In de einduitspraak is de hoogste bestuursrechter het op een aantal punten eens met een aantal agrariërs die landerijen rondom de Engbertsdijksvenen hebben. Zij vrezen dat de kadeherstelwerkzaamheden en vernatting van het hoogveengebied hun weilanden onaanvaardbare wateroverlast zal leiden. Ook veel andere bewoners zijn doodsbang dat woningen onleefbaar worden, als Overijssel het gebied gaat vernatten.

Overijssel wilde nieuwe kades en dijken aanleggen om het water vast te houden en zo de ontwikkeling van hoogveen te stimuleren. In de uitspraak valt de hoogste bestuursrechter vooral over het feit dat de provincie weinig tot geen onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen van de grondwerkzaamheden voor het al bestaande en zwaar beschermde hoogveen.

Niet duidelijk is of de werkzaamheden, waarbij zware machines worden gebruikt, tot een onaanvaardbaar hoge stikstofneerslag in het natuurgebied zal leiden. Verder zal de provincie een MER-onderzoek moeten doen naar de overige natuur- en milieueffecten van de ontgrondingen en het vergraven in het natuurgebied.

Overijssel ging er ten onrechte van uit dat een MER pas verplicht was als er meer dan 25 hectare wordt vergraven. En omdat ze niet meer dan 23 hectare wilde ontgronden, was een MER volgens de provincie niet nodig. Maar volgens de Raad van State ligt die grens bij de helft: 12,5 hectare.

Aangezien het de bedoeling is om veel meer te vergraven is een MER wel degelijk nodig. Om die reden vernietigt de hoogste bestuursrechter het hele inpassingsplan en zal de provincie terug naar de tekentafel moeten. De provincie Overijssel gaat er vanuit dat deze uitspraak betekent dat het hele plan minimaal een half jaar vertraging oploopt.