Scheidingspunt Twenterand voorziet in behoefte en mag worden voortgezet

Het voorkomen van een vechtscheiding is in het voordeel van de gemeente. Loopt een scheiding uit de klauwen dan komen betrokkenen vaak alsnog voor hulp bij andere gemeentelijke loketten terecht. Onderaan de streep is Twenterand goedkoper uit met, dan zonder Scheidingspunt.

Het Twenterands Scheidingspunt bestaat sinds 1 maart 2020. De bedoeling is dat hulpverleners en anderen die een dreigende vechtscheiding aan zien komen, de betrokkenen verwijzen naar het Scheidingspunt. De verwijzers zijn bijvoorbeeld praktijkondersteuners bij de huisarts of consulenten in de jeugdzorg.

Tot 1 april dit jaar zijn er tachtig complexe scheidingen in behandeling genomen. Volgens de gemeente is daarmee - vooral door gesprekken - weer rust in het gezin gebracht. De kinderen van de betrokken gezinnen lopen zo minder schade op.

Het Scheidingspunt kost per jaar ruim 55.000 euro. Daar staat tegenover dat als de gemeente geen hulp zou bieden, er per geval kosten tussen de 6 en 50.000 euro zouden ontstaan. Het gaat dan om extra beroep op de WMO of ondersteuning via de jeugdhulpverlening. Ook die regelingen moeten immers door de gemeente worden betaald.

De gemeente concludeert kortom dat het Scheidingspunt voorziet in een behoefte en het dus waard is om er mee door te gaan. Het voorkomt dat betrokkenen tussen wal en schip vallen, zo meent de gemeente.

Het Scheidingspunt wordt vanaf volgend jaar betaald uit de regeling PGB Jeugd. Elk half jaar wordt gekeken hoe de vlag er bij hangt.