De bedden zijn opgemaakt, de knuffels liggen er nog op. Wie niet beter weet, zou zeggen dat de kinderen van Rick en Fredrike Keijzer ieder moment de hoek om kunnen komen om zich op het speelgoed op de grond te storten. Maar de realiteit is anders. Jack (9), Ceriel (7) en Larice (4) zijn namelijk al twee jaar niet meer in hun slaapkamer aan de Hoffmansweg in Vriezenveen geweest. Hun ouders overigens evenmin. Zij wachten buiten terwijl Ricks broer Leon een rondleiding geeft. Het huis is voor hen een 'danger zone'.

De oorzaak? Pur. Begin 2013 liet het echtpaar hun in 2011 gekochte woning er volledig mee isoleren. Ze kregen er zelfs subsidie voor. Maar wat een gouden greep had moeten zijn, werd een nachtmerrie. Het bedrijf dat de wanden en de kruipruimte van het huis vol spoot met pur, deed dat niet goed. En daarom zitten de muren nu vol scheuren. Het is aan ijzeren strips in de hoeken te danken dat het huis überhaupt nog staat. Door schade onbewoonbaar, volgens de familie, maar niet in de ogen van de verzekeraar. Die keerde nog geen cent uit.

Los daarvan was het pur ook nog op een andere manier schadelijk. Rick, Fredrike, de kinderen en hond Dukk kregen allemaal fysieke klachten. Het begon met vermoeidheid, vertelt Rick, die samen met zijn broer een eigen bouwbedrijf heeft. „Rekeningen maken gebeurde niet meer, we vielen gewoon in slaap in huis.” Allemaal hadden ze last van bloedneuzen, bij een van hun kinderen liet zo ineens een stuk huid onder de oksel los. Het werd alleen maar erger, vertelt Rick. „Een kort lontje, duizeligheid, hart-, darm-, maag- en gewrichtsklachten, concentratiestoornis.”

Zelf was hij op een gegeven moment hele dagen aan de diarree, zoon Ceriel kreeg last van obstipatie. Dat komt vaker voor op die leeftijd, geeft Fredrike aan, maar niet zo extreem. Ze hielden hem ‘los’ met zes zakjes Forlax per dag, twee meer dan aanbevolen wordt. „Toen we het huis verlieten, was hij er binnen een week vanaf.”

Bijna drie jaar na de isolatie kwam Rick via via terecht bij de Stichting Purslachtoffers. Geen dokter had tot dan toe kunnen verklaren waar hun klachten vandaan kwamen, maar Rick wist genoeg na het lezen van verhalen van lotgenoten. Ook bij hen werden noodzakelijke ventilatiemaatregelen tijdens het aanbrengen van de isolatie niet genomen, ze spreken over een ‘mist’ van isocyanaat die tijdelijk in hun huis gehangen heeft en ingeademd werd. „Eigenlijk mocht je niet in de woning zijn, maar wij waren gewoon thuis. Er was ons niets verteld.” 

Ze zijn ‘allergisch’ geworden voor isocyanaat, een bestandsdeel van de pur, zo stellen ze. Gesensibiliseerd, heet het in vaktaal. Telkens als ze met de stof in aanraking komen, spelen de klachten op. En dat gebeurde in hun huis continu, omdat het isocyanaat overal zit: op , meubels, kleding, speelgoed en het servies. Contact met de stof is als het eten van een pinda voor iemand met notenallergie. Fredrike: „We zijn legaal vergiftigd in ons eigen huis.” 

Toen ze daar achter kwamen, hebben ze halsoverkop hun woning verlaten. Rick: „Mijn moeder zei: ‘Ik weet niet wat je doet, maar ik heb de bedden opgemaakt. Als je weg wilt, kun je weg.’ Toen hebben we zo, a la minute, de kinderen opgepakt en zijn we gegaan.” Die gastvrijheid emotioneert Fredrike nu nog.

Dat was januari 2016, maar ze wonen nog steeds bij zijn ouders. Samen met drie broers van Rick, maar zonder de hond - daarvoor was simpelweg geen plek. Dukk loopt op het erf rond het spookhuis, waar ook de keet van het bouwbedrijf van de broers Keijzer staat. Het is echter onbegaanbaar gebied voor Rick als de wind langs het huis richting keet waait. „Na 20 seconden zou pur uitgehard moeten zijn, horen er geen gassen meer vrij te komen. Maar bij ons niet. Het gaat door, nu nóg.” Dat dit mogelijk is wordt onderschreven door een groep medisch specialisten die daar in 2016 onderzoek naar deed. 

Natuurlijk raakt de kwestie de familie in de portemonnee. Hoewel het isolatiebedrijf, dat inmiddels failliet is, destijds toegaf fouten te hebben gemaakt, werd er door diens verzekering geen schade erkend. Ook bij hun eigen verzekering haalden de Keijzers bakzeil. „Ze verwijzen naar de verzekering van de aannemer.”

Om te bewijzen dat pur schadelijk is heeft Rick zelfs al voorgesteld zichzelf vol te hangen met meetinstrumenten en op te sluiten in huis, als proefdier. „Plak mij vol, zet een ambulance naast het huis en druk me de woning maar in. Moet jij eens kijken wat er dan gaat gebeuren.”

Het toont de radeloosheid van het gezin aan. Daarom doen ze ook hun verhaal, in de krant en voor de camera's van SBS6, dat zondagavond een uitzending aan de kwestie besteedt. Want aandacht voor de zaak is hun laatste redmiddel.