Ester (20) hoort tijdens haar werk brulapen brullen en gibbons zingen

Dit is het derde seizoen dat Ester in Apenheul werkt. ,,Het is geweldig om tijdens je werk opeens vanuit een andere plek in het park de gibbons hoort zingen, het gebrul van de brulapen hoort of het geroep van de vari's. Ik heb veel over apen geleerd van de verzorgers en het is leuk om bezoekers te vertellen over de dingen die minder in het oog springen. Iets wat ik echt leuk vind om te vertellen is dat vrouwen de baas zijn bij de meeste apensoorten. Bij de ringstaartmaki's is dat bijvoorbeeld zo, maar ook bij de bonobo's. Vrouwelijke bezoekers reageren vaak blij verrast of vragen aan hun vriend of ze dat wel gehoord hebben", zegt Ester, die per uur 7,30 euro netto verdient. 

,,Ik heb gehoord dat er weleens een gehoorapparaat is meegenomen. Spenen schijnen even in trek geweest te zijn en zelf maak ik vooral mee dat een broodje of een koekje uit een tas of kinderwagen gehaald wordt door de apen. Ook heb ik een keer meegemaakt dat een van de doodshoofdaapjes een tampon mee de boom in nam, helemaal uitploos om er vervolgens achter te komen dat het ding niet eetbaar was. Om te voorkomen dat dit gebeurt, vraag ik aan bezoekers of ze hun spullen in een 'aapvrije' tas willen doen. Ik loop rond om ervoor te zorgen dat de bezoekers een leuke dag hebben en dat de regels nageleefd worden voor de gezondheid en veiligheid van de apen.”

,,Bezoekers zijn zich soms even niet bewust dat ze in een gebied zijn met loslopende apen en daarom bijvoorbeeld geen banaan kunnen eten. Ook aaien is niet de bedoeling. De doodshoofdaapjes vlooien elkaar om te laten zien wie onderling de baas is, en als ze geaaid worden door bezoekers kunnen ze dat als bedreiging voelen. Ik heb eens meegemaakt dat een bezoeker aan een staart trok. Toen ben ik wel even heel duidelijk geweest dat dat echt niet kon en dat de dieren zich veilig moeten kunnen voelen.”

Tekst gaat verder onder de foto...

,,De bewoners van Apenheul hebben allemaal hun eigen karakters en bijzonderheden en ik vind het moeilijk om een favoriete aap aan te wijzen. De rode brulapen hebben ogen waar je echt in kunt verdrinken. Ze kunnen ook heel ondeugend zijn. Ook al dragen dierverzorgers en park-stewards dezelfde groene shirts, de brulapen hadden afgelopen weekend uitstekend in de gaten dat ze met mij in ieder geval niet eerder te maken hebben gehad als verzorger. Ze waren op een plek waar ze niet mochten komen en ik kreeg ze er maar niet weg. Op het moment dat de dierverzorger eraan kwam, luisterden ze.”

,,Als park-steward maak je grappige, bijzondere en aandoenlijke momenten mee. Gorillaleider Jambo heeft eens bij een voederpresentatie een stuk eten, dat hij toegegooid kreeg van een dierverzorger, teruggegooid richting de dierverzorger en de publiekstribune. Hij was nog niet zo lang een bewoner van Apenheul en niet gewend dat hij eten toegegooid kreeg. En de doodshoofdaapjes sloegen een keer alarm toen een bezoeker verkleed in een apen-onesie hun gebied binnenkwam. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Ook werd ik een keer aangeklampt door bezoekers die hadden gezien dat de gorilla’s achter jonge eendjes aan zaten. Ze waren bang dat ze ze wilden opeten. Toen kon ik uitleggen dat gorilla’s heel vreedzame dieren zijn. En bovendien vegetariërs.”

,,Door de dierverzorgers leer ik nu nog steeds van alles bij. Laatst leerde ik bijvoorbeeld hoe de verschillende gouden leeuwapen te onderscheiden zijn. De moeder heeft bijvoorbeeld iets zwart in haar staart. Door veel bij de apen in de buurt te zijn, kun je heel mooi het gedrag van ze observeren. Ik heb eens gezien dat een jong van de witwanggibbons dat net wat meer los van de moeder begon te hangen, werd ondersteund door zijn broertje, om zo te voorkomen dat hij zou vallen. Zo lief. Door hier te werken heb ik nog meer liefde gekregen voor de natuur. Het is echt een bijzondere plek om te werken.”

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!