,,Ik ben GZ-psycholoog en ik onderzoek en behandel kinderen die hier bij het revalidatiecentrum komen. De kinderen die we hier zien, hebben uiteenlopende lichamelijke problemen. Het kan bijvoorbeeld een kind zijn dat wat onhandiger is dan andere kinderen en daardoor onzeker is, een kind dat depressieve klachten heeft door een progressieve ziekte of een kind met niet-aangeboren hersenletsel. Vaak wordt een kind bij ons aangemeld na een behandeling in het ziekenhuis. Het doel van de revalidatie is dat een kind zo zelfstandig mogelijk weer deel kan nemen aan de maatschappij. Een heel team aan specialisten helpt hen en het hele gezin hierbij.”

,,Je ziet zulke complexe problemen. Kinderen bij wie het echt puzzelen is hoe je hem of haar het beste kunt helpen. Dit en het feit dat je kinderen tijdens meerdere fases in hun ontwikkeling terugziet en begeleidt zijn echt de redenen waarom ik voor dit vak heb gekozen. Hiervoor werkte ik in het VU-ziekenhuis als neuropsycholoog, daar zag ik de kinderen kort voorbijkomen. Een revalidatiecentrum is een van de weinige instellingen waar je een kind jarenlang volgt. Kinderen kunnen tot hun 18de bij ons onder behandeling staan en daarna stromen ze door naar onze volwassen-revalidatieafdeling, als er nog steeds een hulpvraag is.”

,,Natuurlijk raakt het je, dat is onvermijdelijk in dit vak. Je hebt er bewust voor gekozen om met kinderen te gaan werken. Soms raak je emotioneel betrokken. Maar als je naar huis gaat moet je het achter kunnen laten op het werk, het zijn niet jouw problemen. Als je te betrokken raakt, kun het gezin niet goed meer ondersteunen.”

,,Als ik merk dat een kind echt wat heeft aan een onderzoek of behandeling. Vorig jaar kwam een jongen bij ons met cerebrale parese, hij is spastisch. Omdat hij niet goed kon praten, dacht hij dat hij ook verstandelijk beperkt was. Maar nadat wij hem onderzochten, bleek dat hij op verbaal vlak gemiddeld intelligent was. Toen ik hem dat vertelde was zijn reactie: ‘Het is net alsof ik opnieuw geboren ben’. Daarna ga je wel met een goed gevoel naar huis, ja.”

,,Het was fijn dat ik door videobellen toch met veel kinderen contact kon houden. Een jongen die ik begeleid kon door corona niet naar school. Toen zijn moeder hem dat vertelde zei hij: ‘Maar als ik niet naar school kan, dan kan ik Wolanda ook niet spreken’. We zagen dat corona bij veel kinderen tot onrust leidde. Veel van de kinderen die bij ons onder behandeling staan hebben veel behoefte aan structuur en die viel weg.”

,,Nou niet zozeer voor ons maar wel voor de gezinnen die we begeleiden, voor hen was de periode van thuiswerken en thuisonderwijs heel zwaar. Wij voelen wel de druk van de wachtlijst, de kinderen die hier op staan hebben onze hulp echt nodig en de ouders ook. We doen wat we kunnen. Er staat een vacature open, maar die krijgen we lastig gevuld. Meer instellingen hebben moeite met het vinden van GZ-psychologen, er zijn er simpelweg te weinig.”

,,Ik heb hier echt mijn plek gevonden, ik ga voorlopig zeker niet weg. Rijndam is een hele fijne werkgever. Je krijgt de ruimte om oplossingen te bedenken voor problemen die je tegenkomt in het werk. Zo hebben we de afgelopen jaren aan een nieuwe behandelmethode gewerkt, de Cirkels van Nabijheid. Veel kinderen die hier komen, hebben vanaf jonge leeftijd veel verzorging nodig. Dat kan ervoor zorgen dat het besef van autonomie en lichaamsgrenzen onderontwikkeld blijft. De methode leert de kinderen welke mensen in hun leven dichtbij mogen komen en dat zij zelf de baas zijn over hun lichaam.”

Op zoek naar werk in de zorg? Laat hieronder je gegevens achter:

De coronamaatregelen hebben ook het sollicitatieproces flink veranderd. De kans is groot dat je op digitaal gesprek wordt uitgenodigd, sollicitatie-expert Mourad legt uit waar je dan op moet letten: